Κοινοποιείστε το άρθρο
Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη: εορτάζουν την τρίτη μέρα του Πάσχα
Ὡς φῶς ἡμῖν ὤφθησαν Ραφαὴλ μέγα
Ὁμοῦ καὶ Νικόλαος οἱ κεκρυμμένοι.
Εἰρήνη ἀθλήσασα σὺν τοῖς τοκεῦσι
Ἡμῖν ἤδη ἔγνωσται θαύμασι ξένοις.
Καρυῶν ἀθλήσαντες Μονῇ τῇ πάλαι
Τῆς ἄνω ἐπέβητε Μάρτυρες δόξῃς.
Οι Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη συγκαταλέγονται στη χορεία των Νεοφανών Αγίων και μάλιστα εκείνων που μαρτύρησαν σχεδόν αμέσως μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως. Σχετικά με τον βίο τους γνωρίζουμε λίγα πράγματα. Οι πρώτες πληροφορίες για την ύπαρξη των Αγίων ιστορούνται με θαυματουργικό και αποκαλυπτικό τρόπο από το έτος 1959 μ.Χ. Από μία ανασκαφή που έγινε στη Θερμή της Λέσβου, ανακαλύφθηκε ο τάφος ενός αγνώστου προσώπου, που όπως αποκαλύφθηκε σε συνεχή οράματα, ανήκε στον Άγιο Ιερομάρτυρα Ραφαήλ, ο οποίος μαρτύρησε μαζί με τον Άγιο Οσιομάρτυρα Νικόλαο και την Αγία Ειρήνη. Ο τάφος και το λείψανο του Αγίου Νικολάου ανακαλύφθηκε στις 13 Ιουνίου 1960 μ.Χ.
Ο Άγιος Ραφαήλ καταγόταν από τους Μύλους της Ιθάκης και γεννήθηκε το έτος 1410 μ.Χ. Το κοσμικό του όνομα ήταν Γεώργιος Λάσκαρης ή Λασκαρίδης και ο πατέρας του ονομαζόταν Διονύσιος. Πριν γίνει κληρικός είχε σταδιοδρομήσει στο βυζαντινό στρατό και έφθασε μάλιστα σε μεγάλο βαθμό. Σε ηλικία τριάντα πέντε ετών γνώρισε ένα ασκητικό και σεβάσμιο γέροντα, τον Ιωάννη, ο οποίος τον προσείλκυσε στην εν Χριστώ ζωή. Κάποια Χριστούγεννα ο γέροντας κατέβηκε από τον τόπο της ασκήσεώς του, για να εξομολογήσει και να κοινωνήσει τους στρατιώτες και κήρυξε τον λόγο του Θεού. Τότε ο αξιωματικός Γεώργιος, όταν ο γέροντας κατέβηκε πάλι τα Θεοφάνεια, αποχαιρέτισε τους στρατιώτες και τον ακολούθησε.
Μετά την κουρά του σε μοναχό, χειροτονήθηκε πρεσβύτερος, αλλά τιμήθηκε και με το οφίκιο του αρχιμανδρίτη και του πρωτοσύγκελου. Μαζί δε με τις άλλες αποκαλύψεις, ο Άγιος Ραφαήλ αποκάλυψε ότι απεστάλη από τον Οικουμενικό Πατριάρχη στην Εσπερία, στην πόλη της Γαλλίας που ονομάζεται Μορλαί, για να εκπληρώσει την εντολή που του ανατέθηκε. Το γεγονός αυτό έλαβε χώρα λίγο πριν από την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως. Ακόμη απεκάλυψε ότι κήρυξε τον λόγο του Ευαγγελίου στην Αθήνα, στο λόφο που είναι το μνημείο του Φιλοπάππου.
Λίγα χρόνια πριν από την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, περί το έτος 1450 μ.Χ., ο Άγιος βρέθηκε μετά από περιπλανήσεις στην περιοχή της Μακεδονίας και μόναζε εκεί.
Κοντά στον Άγιο Ραφαήλ βρισκόταν εκείνο το διάστημα ο Άγιος Νικόλαος ως υποτακτικός. Ο Νικόλαος εκάρη μοναχός και στη συνέχεια χειροτονήθηκε διάκονος. Θεωρείται Θεσσαλονικεύς στην καταγωγή, αν και αναφέρεται ότι γεννήθηκε στους Ράγους της Μηδίας της Μικράς Ασίας. Ωστόσο μεγάλωσε και ανδρώθηκε στη Θεσσαλονίκη.
Μόλις έπεσε η Κωνσταντινούπολη στα χέρια των Τούρκων, οι οποίοι εισέβαλαν ορμητικά στη Θράκη και καταλύθηκε οριστικά η βυζαντινή αυτοκρατορία, ο φόβος για γενικούς διωγμούς κατά των Χριστιανών στάθηκε ως αφορμή να καταφύγει ο Άγιος Ραφαήλ με την συνοδεία του από το λιμάνι της Αλεξανδρουπόλεως, στη Μυτιλήνη. Εκεί εγκαταστάθηκε μαζί με άλλους μοναχούς στην παλαιά μονή του Γενεσίου της Θεοτόκου, η οποία στο παρελθόν ήταν γυναικεία και ήταν χτισμένη στο λόφο Καρυές, κοντά στο χωριό Θέρμη. Ηγούμενος της μονής εξελέγη στην συνέχεια ο Άγιος Ραφαήλ.
Έπειτα από μερικά χρόνια, το έτος 1463 μ.Χ., η Λέσβος έπεσε στα χέρια των Τούρκων, οι οποίοι σε μια επιδρομή τους στο μοναστήρι, συνέλαβαν τον Άγιο Ραφαήλ και τον Άγιο Νικόλαο, τη Μεγάλη Πέμπτη του ιδίου έτους. Ακολούθησαν σκληρά και ανηλεή βασανιστήρια και ο Άγιος Ραφαήλ μαρτύρησε διά σφαγής με πολύ σκληρό τρόπο. Τον έσυραν βιαίως τραβώντας τον από τα μαλλιά και την γενειάδα, τον κρέμασαν από ένα δένδρο, τον χτύπησαν βάναυσα, τον τρύπησαν με τα πολεμικά τους όργανα, αφού προηγουμένως τα πυράκτωσαν σε δυνατή φωτιά και τελικά τον έσφαξαν πριονίζοντάς τον από το στόμα.

Ιερά Μονή Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης Λέσβου
Σε μερικές εμφανίσεις του ο Άγιος Ραφαήλ φαίνεται να συνοδεύεται από πολλούς, δορυφορούμενους τρόπον τινά, οι οποίοι διάνυσαν πριν από αυτόν τον ασκητικό βίο στη μονή των Καρυών, όπως είπε σε εκείνους που τα έβλεπαν αυτά. Αποκάλυψε επίσης, ότι η μονή αυτή, η οποία είναι γυναικεία, υπέστη επιδρομή από τους αιμοχαρείς πειρατές κατά το έτος 1235 μ.Χ. Κατά την επιδρομή εκείνη αγωνίσθηκε μαζί με τις άλλες μοναχές τον υπέρ του Χριστού καλό αγώνα η καταγόμενη από την Πελοπόννησο ηγουμένη Ολυμπία και η αδελφή της Ευφροσύνη. Η Ολυμπία τελειώθηκε αθλητικώς στις 11 Μαΐου του έτους 1235 μ.Χ., εμφανίσθηκε δε μαζί με τον μεγάλο και θαυματουργό Άγιο Ραφαήλ.
Ο Άγιος Νικόλαος πέθανε μετά από βασανισμούς, από ανακοπή καρδιάς, δεμένος σε ένα δένδρο.
Μαζί με τους Αγίους συνάθλησε και η μόλις δώδεκα χρονών νεάνιδα Ειρήνη, θυγατέρα του Βασιλείου, προεστού της Θέρμης, η οποία και εμφανίζεται μαζί τους. Αυτή μαρτύρησε ως εξής: Οι ασεβείς αλλόθρησκοι της απέκοψαν το ένα χέρι και ακολούθως την έβαλαν σε ένα πιθάρι και κατέκαυσαν την αγνή αυτή παρθένο, υπό τα βλέμματα των δύστυχων γονέων της, οι οποίοι και θρηνούσαν γοερά για τον φρικτό θάνατο του παιδιού τους.
Με τους Αγίους συνεμαρτύρησαν ο μνημονευθείς πατέρας της Αγίας Ειρήνης, Βασίλειος, η σύζυγός του Μαρία, το μόλις πέντε ετών παιδί τους Ραφαήλ, η ανεψιά τους Ελένη, ο δάσκαλος Θεόδωρος και ο ιατρός Αλέξανδρος, των οποίων τα οστά βρέθηκαν κοντά στους τάφους των Αγίων, μέσα σε ξεχωριστούς τάφους. Το μαρτύριό τους συνέβη την Τρίτη της Διακαινησίμου, στις 9 Απριλίου του έτους 1463 μ.Χ.
Έπειτα από θαυματουργικές υποδείξεις των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης, έγινε γνωστή η ύπαρξη των λειψάνων τους και υποδείχθηκαν τα σημεία όπου βρίσκονταν οι τάφοι τους.
Ο άγιος Ραφαήλ χειρουργεί και θεραπεύει στρατιωτικό εν αποστρατεία!

Ο συνταξιούχος αξιωματικός Μιχαήλ Ξεπαπαδάκος από το Νέο Ψυχικό διηγείται τα ακόλουθα:
Είχα πρόβλημα κυκλοφοριακό, θρομβοφλετίδα στο αριστερό πόδι μου, με ένα διογκωμένο μαύρο μεγάλο αιμάτωμα στην γάμπα και πρήξιμο στο κάτω άκρο. Σε ένα από τα συχνά ταξίδιά μου προς το νομό Ηλείας για επαγγελματικούς λόγους, στην περιοχή κάτω Αχαγιάς, περνώντας από ένα Εξωκλήσι είδα στην επιγραφή ενός αγνώστου μου Αγίου, του αγίου Ραφαήλ. Η Εκκλησία ήταν κλειστή.
Ξαναπέρασα άλλη μια φορά και άφησα λάδι για τα καντήλια, χωρίς να μπορέσω να προσκυνήσω, γιατί ήταν πάλι κλειστή. Αυτό έγινε τον Απρίλιο του 1988. Πέρασε λίγος καιρός, στις 30 Μαΐου, ημέρα Δευτέρα στις 2 με 2.30 τα ξημερώματα, με έπιασε εκτεταμένη κράμπα στο πονεμένο μου πόδι. Μέσα στους πόνους, μεταξύ ύπνου ξύπνιου βλέπω να μπαίνει στο δωμάτιο μου ένας άγνωστος άνθρωπος με στρατιωτική στολή, μπότες στρατιωτικές, χωρίς καπέλο.
Τα ενδύματά του δεν ήταν όπως των σημερινών στρατιωτών, αλλά πάντως αναγνώρισα ότι αυτή η παλαιά στολή που φορούσε πρέπει να ήταν στρατιωτικού. Χωρίς να μου μιλήσει, με παίρνει, βγαίνουμε από το σπίτι, προχωρούμε προς τα δεξιά, με πηγαίνει στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείου, με οδηγεί στη δεξιά πτέρυγα (όπου αργότερα διαπίστωσα πως ήταν η Νευροχειρουργική Κλινική) και μου έκανε χειρουργική επέμβαση.
Με την εγχείρηση έφυγε όλο το εκτεταμένο αιμαγγείωμα που υπήρχε στο πόδι μου. Με έφερε έπειτα πίσω στο δωμάτιο όπου κοιμόμουν, μου είπε: «Θα αδυνατήσεις 15 κιλά και δεν θα ξαναφάς κρέας» και κίνησε να φύγει.
Τον ρώτησα, «Άγιε μου Εφραίμ, εσείς είσαστε»; (γιατί ευλαβούμην ιδιαιτέρως τον άγιο Εφραίμ της Νέας Μάκρης). Δεν μου απάντησε. Τον ξαναρωτώ άλλες δύο φορές. Δεν μου αποκρίνεται και φεύγει. Διαπιστώνω τότε ότι εκεί που υπήρχε το αιματοαγγείωμα, έμεινε ένα μικρό μελανό σημάδι σαν δακτυλικό αποτύπωμα και, ψηλαφώντας το, έπιασα την ουλή μιας τομής.
Αισθανόμουν ότι βρισκόμουν σε μετεγχειρητική ανάρρωση. Σε δύο μέρες, 1η Ιουνίου, πήγα και έκανα γενική εξέταση αίματος για τα τριγλυκερίδια, τα οποία ήταν η αιτία της θρομβοφλεβίτιδας. Οι εξετάσεις έδειξαν (σε σύγκριση με τα αποτελέσματα παλαιοτέρων εξετάσεων) ότι είχα 105 μονάδες λιγότερα τριγλυκερίδια. Ο θεράπων ιατρός μου, ο παθολόγος κ. Κυριακού, παραδέχθηκε ότι πράγματι θαύμα έγινε σε μένα.
Δεν γνώριζα, όμως, ποιος Άγιος με θεράπευσε. Σε τέσσερις μέρες, 5 Ιουνίου 1988, Κυριακή των Αγίων Πάντων, λειτουργήθηκα στην Ενορία μου, την Αγία Σοφία Ψυχικού. Ο εφημέριος π. Τρύφων ανακοίνωσε στο τέλος για την κυκλοφορία του βιβλίου η «Ζωή εκ τάφων», που περιέγραφε την ιστορία των τριών Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης.
Δεν ήταν τυχαίο ότι μου είχαν απομείνει ακριβώς τόσα χρήματα, όσα χρειάσθηκαν για να προμηθευτώ το βιβλίο.
Όταν διάβασα ότι ο Άγιος Ραφαήλ ήταν και αξιωματικός και μ’ αυτήν την μορφή παρουσιάσθηκε και σε άλλους ανθρώπους, τότε πλέον κατάλαβα ότι ο Άγιος που με έσωσε ήταν ο Άγιος Ραφαήλ.
Από το βιβλίο η «Ζωή εκ τάφων» του Μητροπολίτη Γουμένισσας, Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου κ. Δημήτριου.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
(Τοῦ Ἁγίου Ῥαφαήλ)
Τῆς Ἰθάκης τὸν γόνον καὶ τῆς Λέσβου τὸ καύχημα, Ὀσιομαρτύρων τὴν δόξαν, Ῥαφαὴλ εὐφημήσωμεν, ἀρτίως γὰρ ἡμῖν φανερωθείς, ἰάματα πηγάζει τοῖς πιστοῖς, καὶ κατ’ ὄναρ καὶ καθ’ ὕπαρ ὑπερφυῶς ὀπτάνεται τοῖς κράζουσι· Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐκπληροῦντι διὰ σοῦ, ἡμῶν τὰ αἰτήματα.
Έτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’.
Τὴ τῶν Μαρτύρων θαυμαστὴ προστασία, τῶν ἐν Θερμῇ ἠμὶν ἀρτίως φανέντων, ἀπὸ ψυχῆς προσπέσωμεν κραυγάζοντες· Ραφαὴλ μακάριε, καὶ Νικόλαε θεῖε, καὶ Εἰρήνη πάνσεμνε, πάσης ρύσασθε βλάβης, καὶ ἀναγκῶν καὶ πάσης ἀπειλῇς, τοὺς τὴ πρεσβεία ὑμῶν καταφεύγοντας.
Έτερον Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ἐν Λέσβῳ, ἀθλήσαντες, ὑπὲρ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, αὐτὴν ἡγιάσατε, τῇ τῶν Λειψάνων ὑμῶν, εὑρέσει μακάριοι. Ὅθεν ὑμᾶς τιμῶμεν, Ῥαφαὴλ θεοφόρε, ἅμα σὺν Νικολάῳ καὶ παρθένῳ Εἰρήνῃ, ὡς θείους ἡμῶν προστάτας καὶ πρέσβεις πρὸς Κύριον.
Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Οἱ ἐμφανῶς ὑπὲρ Χριστοῦ ἠθληκοτες, καὶ ὑπὸ γῆν χρόνοις πολλοῖς κεκρυμμένοι, ξενοπρεπῶς ἡμῖν ἐφανερωθησαν, Ῥαφαὴλ Νικόλαος, καὶ Εἰρήνη ἡ θεία, καὶ οἱ συναθλήσαντες, μετ’ αὐτῶν θεοφρόνως, οὓς ὡς προστάτας καὶ θαυματουργούς, Ὁσιομαρτυρας, πάντες τιμήσωμεν.
Μεγαλυνάριον
Τοὺς Ὁσιομάρτυρας τοῦ Χριστοῦ, Ῥαφαὴλ τὸν θεῖον, καὶ Νικόλαον τὸν σεπτόν, ἅμα σὺν Εἰρήνῃ, τῆς Λέσβου τοὺς προστάτας, ὡς πᾶσι βοηθοῦντας, ὕμνοις τιμήσωμεν.