Κοινοποιείστε το άρθρο
Είναι εκείνη η στιγμή που η αλήθεια σου, είναι αδιαπραγμάτευτη
Έρχεται η στιγμή που πλημμυρίζεις από εκείνους που σου λείπουν. Από εκείνους που έφυγαν.
Μέσα στο θόρυβο, κλείνεις τα μάτια και βιώνεις μια δική σου σιωπή.
Εκεί που είσαι εσύ κι ο εαυτός σου.
Εκεί που είσαι εσύ και η αλήθεια σου.
Εκείνη τη στιγμή ακριβώς, εκείνη τη στιγμή που κρατά λίγα μόνο λεπτά, είναι όλα ξεκάθαρα.
Ξέρεις ποιος σου λείπει. Ξέρεις ποιον αγαπάς. Ξέρεις ποια χέρια ψάχνεις να σε κλείσουν μέσα τους. Ξέρεις τις ελπίδες σου και τα θέλω σου πιο ξεκάθαρα από ποτέ.
Γιατί είναι εκείνη η μια στιγμή που ο χρόνος κάνει ρωγμή.
Είναι εκείνη η μια στιγμή που η προσδοκία, η ελπίδα, το θέλω γίνεται κραυγή και σκίζει τον αέρα.
Είναι εκείνη η στιγμή που η αλήθεια σου, είναι αδιαπραγμάτευτη.
Και μετά;
Μετά έχεις δυο επιλογές.
Να συνεχίσεις να υποκρίνεσαι για όλα όσα φοράς σαν στολή για να δείχνεις συμβατός με τα θέλω των άλλων.
Να συνεχίσεις να υποκρίνεσαι την αγάπη που έχει γίνει ανοχή.
Να συνεχίσεις να υποκρίνεσαι την αντοχή που έχει γίνει απελπισία και σε πνίγει ή να ζήσεις.
Μην σιωπήσεις άλλο.
Μην πνίξεις άλλο την ψυχή σου μέσα σε ανείπωτα.
Μην κρύψεις άλλο την παρουσία σου απ’ όπου νιώθεις πως θα έπρεπε να είσαι.
Μην βασανίσεις άλλο την ψυχή σου με μικρά, ανούσια κι ανόητα.
Μην αναλώσεις άλλο την ζωή σου σε απωθημένα.
Ρίξε μια ματιά γύρω σου.
Κοίτα..
Αν χρωστάς «σ’ αγαπώ», πήγαινε πες τα!
Αν χρωστάς «συγγνώμες», πήγαινε πες τες!
Και μετά προχώρα.
Παρακάτω.. χωρίς φορεσιά πια.
Χωρίς άλλη υποκρισία πια..
Κι εγώ;
Εγώ θα κλείσω σε ένα κόκκινο μπαλόνι τις λέξεις μου να ταξιδέψουν σ’ εκείνους που δεν μπορώ ν’ αγγίξω πια και θα το αφήσω να ταξιδέψει ελεύθερο..
Είθε ο καθένας μέσα σε αυτή τη ρωγμή του χρόνου να βρει την ψυχή του και να την αγαπήσει γι’ αυτό που είναι.
Της Σοφίας Παπαηλιάδου, το διαβάσαμε εδώ
