Πιθανόν οι πρώτες εκδηλώσεις πνευματικής δραστηριότητας να αλλάξουν την εμφάνιση τους, ανήκουν στις γυναίκες εκπροσώπους της ανθρώπινης φυλής. Χρησιμοποιούσαν πρωτότυπα μακιγιάζ, για να προσελκύσουν το αντίθετο φύλο. Τελικα αποδείχτηκε τόσο επιτυχημένο που σταδιακά εξελίχθηκε σε ένα είδος συγκεκριμένης δραστηριότητας.

Το μακιγιάζ στην αρχαία Αίγυπτο είχε διπλή σημασία.

Από  τη μία να προβάλλει και να ομορφαίνει το πρόσωπο και τα χαρακτηριστικά  του και από την άλλη να προστατεύσει το δέρμα από την επίδραση του  καυτού ήλιου, του αέρα και της σκόνης.Χαρακτηριστικό  του μακιγιάζ αυτού είναι τα έντονα και αρμονικά όμως μεταξύ τους χρώματα και η  πολύπλοκη τεχνική του.

Οι γυναίκες χρησιμοποιούσαν ανοιχτού χρώματος  καλυπτικό, για να δείξουν ότι δεν είχαν μείνει στον ήλιο.

Οι γραμμές του περιγράμματος των ματιών ενώνονταν λίγο πιο έξω  από την εξωτερική γωνία στους κροτάφους σχηματίζοντας μαύρο μικρό  τρίγωνο.Στο κινητό βλέφαρο άπλωναν πράσινη ή μπλε σκιά,  ενώ συνηθισμένη ήταν η σχεδίαση έντονης πράσινης ή μπλε οριζόντιας  γραμμής στη μέση του πάνω βλεφάρου, έως στους κροτάφους.

Τα  φρύδια τα τόνιζαν με μαύρο χρώμα,τα σχημάτιζαν παχιά και με καθοδική  φορά στην εξωτερική μεριά τους. Τα χείλη τα σχημάτιζαν με έντονο περίγραμμα( πολύ  σκούρο καφέ ή μαύρο χρώμα) που έσβηνε  στο εσωτερικό τους, και τα έβαφαν με  σκούρο κόκκινο χρώμα. Στα μάγουλα,  επίσης, χρησιμοποιούσαν σκούρο κόκκινο χρώμα ίδιο με τα χείλη.

Η γυναίκες τότε βάφονταν πολύ λίγο.  Η χρήση του  μακιγιάζ εμφανίστηκε τον 5ο αιώνα πΧ. Οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν  διάφορα καλλυντικά,τα οποία προέρχονταν από την  Ανατολή.

Το μακιγιάζ στα ομηρικά χρόνια ήταν πολύ διακριτικό.

Προτιμούσαν  το λευκό δέρμα και για να το πετύχουν αυτό χρησιμοποιούσαν τον  ψίμυθο,(στην αρχαιότητα ήταν γνωστός ως τμίμη ή στίβη) και ήταν λευκή σκόνη  ανθρακικού μόλυβδου. Ηταν πολύ καταστρεπτικό για το δέρμα και γι’αυτό το αντικατέστησαν με υλικά.

Το  ρουζ για τα μάγουλα ήταν φτιαγμένο από φυτικές ουσίες, και συγκεκριμένα  από τη ρίζα του φυτού ” έγχουσα ή άγχουσα”. Το χρώμα του ήταν γήινο κόκκινο και το τοποθετούσαν στα μάγουλα σε σχήμα  κύκλου.

Έβαφαν τα χείλη τους στην ίδια απόχρωση με το ρουζ, ενώ άλλες φορές πάλι έβαφαν έντονα μόνο τα χείλη τους.

Τα  κραγιόν της εποχής φτιάχνονταν από βερνίλιο και φυτικές ουσίες όπως  φύκια και μούρα.Οι γυναίκες που είχαν καλή φήμη ,φορούσαν το κραγιόν με καλόγουστο και κομψό τρόπο, ενώ αντίθετα οι  ιερόδουλες έβαφαν τα χείλη τους με πιο έντονα χρώματα.

Τα  φρύδια και τις βλεφαρίδες τους τα έβαφαν μαυρίζοντάς τα με “καρύδια ή  αντιμόνιο”( μόλυβδος και θειούχος γαληνίτης) και τα φρύδια είχαν μικρή  απόσταση μεταξύ τους.

Στα  μάτια τους το κινητό βλέφαρο το χρωμάτιζαν με κοκκινωπό καφέ, ενώ η περιοχή του τόξου των φρυδιών το έβαφαν με πράσινο. Κάποιες γυναίκες φορούσαν  και τότε ψεύτικες βλεφαρίδες.

Οι γυναίκες που προέρχονταν από χαμηλότερες κοινωνικές τάξεις δεν χρησιμοποιούσαν χρώματα στο πρόσωπο.

Οι γυναίκες της Ανατολής, χρησιμοποιούσαν μακιγιάζ για να αποπλανήσουν τους άνδρες. Το πρόσωπο είχε   ένα παχύ στρώμα  σκόνης ροζ ρουζ, χρυσό χρώμα στα χείλη, στα μάγουλα – cinnabar,  και τα μάτια ήταν γεμάτα με έντονο χρώμα.

Οι Κινέζες έβαζαν άφθονο άμυλο ρυζιού στα πρόσωπά τους, τα φρύδια τους ήταν πράσινα και τα δόντια χρυσά. Δεδομένο ήταν ότι το άμυλο, το σαφράν και άλλα συστατικά των “καλλυντικών” τους πουλήθηκαν κυριολεκτικά στην αξια βάρους τους σε χρυσό και η χρήση τους ήταν διαθέσιμη μόνο σε πολύ πλούσιες γυναίκες.Οι  υπόλοιπες γυναίκες έπρεπε να αναζητήσουν αντικαταστάσεις σε διαθέσιμα φυτά και μούρα.

Έβαφαν το πρόσωπο με  μια πυκνή στρώση λευκής βάσης.Η λευκή βάση αρχικά γινόταν με στουπέτσι, αλλά μετά την ανακάλυψη ότι ήταν τοξικό για το δέρμα, αντικαταστάθηκε με σκόνη ρυζιού.Τα χείλη τα έβαφαν με κοκκινο κραγιόν σε σχήμα καρδιάς και γύρω από τα μάτια και τα φρύδια έβαζαν μαύρους και κόκκινους χρωματισμούς.

Οι γυναίκες της Ρωσίας χρησιμοποιούσαν συνηθισμένο αλεύρι αντί για λευκό αντιμόνιο, το ρουζ αντικαταστάθηκε με χυμό τεύτλων και ο άνθρακας χρησιμοποιήθηκε για τα φρύδια. Το πιο  ακραίο που έκαναν για να δώσουν στο πρόσωπο μια “φυσική” ροζ απόχρωση ήταν να μασάνε τους βλαστο από “bodyagi”(είδος φυτού) Τα μάγουλα γίνονταν αμέσως κόκκινα από τη διαστολή των αγγείων.

Το μακιγιάζ ήταν πάρα πολύ απαλό.Δεν είχε  καθόλου εντονοτητα και  σκοπό είχε να προβάλλει μόνο τη φυσική λάμψη. Αν προσεχές ιδιαίτερα την εμφάνιση σου  θεωρείτο αμαρτία και απαγορεύοταν τουλάχιστον για τα χαμηλά  κοινωνικά στρώματα.

Το μακρόστενο πρόσωπο χωρίς γωνίες το θεωρούσαν ιδανικό, γιατί το μεγάλο και μακρύ μετώπο προσέδιδε πνευματικότητα.

Τα μαλλιά τα τραβούσαν προς τα πίσω ή τα αποτριχωναν για να πετύχουν ή να δώσουν έμφαση της πνευματικότητας.

Επίσης  αποτριχώναν τις βλεφαρίδες και τα φρύδια εντελώς , ή σχημάτιζαν λεπτή γραμμή για τον ίδιο  στόχο. Το χρώμα του δέρματος ήταν διάφανο -λευκό. Για να κάνουν το δέρμα να φαίνεται λευκό φορούσαν  μπογιά μολύβδου που διαλυόταν στο νερό ή πούδρα.Εκτός από αυτό, πολλές γυναίκες έβαζαν τους κομμωτές τους να τις κόβουν στα χέρια και να αιμορραγούν μέχρι να γίνουν χλωμές. Οι μαυρισμένες γυναίκες  θεωρούνταν χαμηλής κοινωνικής τάξης.

Προκαλούσαν αιμορραγία στον εαυτό τους για να πετύχουν τη χλωμή  επιδερμίδα. Μία από τις πιο δημοφιλείς πούδρες η “Aqua Tofana”, ήταν πούδρα αρσενικού. Η πούδρα ήταν δηλητηριώδης και αρκετές  γυναίκες έχαναν τη ζωή τους. Τα μάτια τονίζονταν  ελαφρά σε αμυγδαλωτό σχήμα.Τα χείλη και τα μάγουλα ήταν ελαφρά χρωματισμένα. Πιο έντονο μακιγιάζ  έκαναν οι γυναίκες ελευθέρων ηθών.

Οι Γαλλίδες ήταν πολύ έντονα κοκκινισμένες ακόμη και στα αυτιά. Το ρουζ ήταν το  must καλλυντικό για τις πλούσιες, γιατί έτσι ξεχώριζαν από τις  κατώτερες τάξεις.

 Οτιδήποτε  άλλο πέρα από μία φυσική επιδερμίδα, θεωρούνταν φθηνό. Οι κυρίες  εκείνη την εποχή μπορούσαν να τσιμπάνε τα μάγουλα τους για να  κοκκινίσουν ή χρησιμοποιούσαν τα ροδοπέταλα στα χείλη τους για χρώμα. Το φυσικό  μακιγιάζ δηλαδή είχε εντελώς κυριολεκτική σημασία.

Τα χολιγουντιανά έργα και τα καμπαρέ κάνουν την εμφάνισή τους.Το  μακιγιάζ γίνεται πιο θηλυκό αλλά υπερβολικό και μυστηριώδη. Ήταν σύμβολο δύναμης για τις γυναίκες εκείνης της εποχής και το σκούρο  κόκκινο χρώμα στα χείλη,  σήμα κατατεθέν.

Δεκαετία1900-1910 υπήρχε μια σεμνότητα σε όλα.η αριστοκρατική χροιά εξακολουθούσε να λειτουργεί. Οι ευγενείς κυρίες περνούσαν λιγότερο χρόνο στον ήλιο, φροντίζοντας προσεκτικά το δέρμα του προσώπου τους. Το ήθελαν απαλό και ασπρόμαυρο. Το υπερβολικό μακιγιάζ θεωρήθηκε κακή μορφή, συνήθως το είχαν  πολλές θεατρίνες και ελευθέρων ηθών γυναίκες .Το μόνο που έβαζαν στο δέρμα τους ρουζ για τα μάγουλα, βλέφαρα και χείλη, καθώς και χυμό λεμονιού και σκόνη για να δώσει στο δέρμα την επιθυμητή λευκότητα.

( Πιθανότατα, γνωρίζετε ένα από τα κόλπα των γυναικών: όταν το κραγιόν δεν είναι διαθέσιμο και τα χείλη πρέπει να είναι λαμπερά, τότε θα πρέπει να δαγκωθούν λίγο έτσι ώστε το αίμα να βγει στους ιστούς.)

Το φωτεινό μακιγιάζ βοήθησε τους εκπροσώπους του όμορφου γυναικείου πληθυσμού να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες της μεταπολεμικής περιόδου. Ως εκ τούτου, σχεδόν κάθε αμερικανική,ευρωπαϊκή ακόμα και Ασιατική γυναίκα εκείνης της εποχής θα μπορούσε να βρει κραγιόν, σκιά ματιών, μάσκαρα και μολύβια από την Maybelline και τον Max Factor,Shiseido στο πορτοφόλι της.

Το 1914 η μάρκα Max Factor παρουσίασε τις πρώτες αποκλειστικές σκιές της από εκχυλίσματα χέννα και τι 1937 κυκλοφόρησε το πρώτο lipgloss.Την ίδια σχεδόν περίοδο η”Maybelline” κυκλοφόρησε το πρώτο μπαρ μάσκαρα (ιδρυτής της ο  Tom Williams – Mabel).Το  1915 από τον Maurice Levy,δημιούργησε το κραγιόν,Στις αρχές παρήχθη σε μικρούς σωλήνες ή με τη μορφή ραβδιών τυλιγμένων σε χαρτί.Το 1939, η μάρκα Helena Rubinstein έβγαλε την πρώτη αδιάβροχη μάσκαρα.

Το  δέρμα ήταν φωτεινό. Τα μάγουλα τα εβάφαν έντονα κόκκινα, τα κινητά βλέφαρα σκούρα, τα φρύδια ήταν λεπτά με κλίση προς τα επάνω και  τα χείλη  ήταν στρογγυλεμένα με έντονο κόκκινο χρώμα. Το βερνίκι νυχιών έχει γίνει δημοφιλές  Θεωρήθηκε εκπληκτικά μοντέρνο μανικιούρ το σχήμα φεγγάρι,το άκρο του νυχιού το έβαφαν  με διαφορετικό χρώμα.

Δεν υπάρχει όριο στην τελειότητα η οποία έφερε αρκετές αλλαγές στο μακιγιάζ.

Η παλέτα σκιάς ματιών έχει επεκταθεί. Εμφανίστηκαν μπλε, ροζ, πράσινες και λιλά αποχρώσεις. Σε αυτήν την περίπτωση, οι σκιές δεν τοποθετήθηκαν πάνω στα βλέφαρα, αλλά στη φυσική περιοχή του ματιού.

Τα φρύδια απομακρύνθηκαν προσεκτικά ή ξυρίστηκαν όσο πιο λεπτό είναι τόσο καλύτερο. Συχνά το σχεδιάζαν απλά με ένα ειδικό μολύβι.Το άνω  χείλος το μεγάλωναν και τα πιο δημοφιλή χρώματα κραγιόν ήταν σκούρο κόκκινο, σχεδόν μπορντό και πορφυρό. Το ρουζ εφαρμόστηκε σε σχήμα τριγώνου, το οποίο επέτρεπε στο πρόσωπο να δίνει εντελώς νέα χαρακτηριστικά.Η μάσκαρα είχε γίνει απαραίτητη.Γιατί τα εκφραστικά μάτια δεν ξεφεύγουν ποτέ από τη μόδα.Όσο αφορά τα νύχια, το “μανικιούρ φεγγάρι” εξακολουθούσε να είναι σε ζήτηση, αλλά για πρώτη φορά εμφανίστηκε ένας κανόνας – η απόχρωση του  κραγιόν και το χρώμα του βερνικιού πρέπει να ταιριάζουν.

Το  μακιγιάζ άλλαξε. Τα μάγουλα τα έβαφαν ροζ παλ και μόνο στα ζυγωματικά. Τα γεμάτα και ζουμερα χείλη γίνονται δημοφιλή. Για να γίνει αυτό, οι γυναίκες εφάρμοζαν το περίγραμμα των χειλιών έξω από τις φυσικές γραμμές του στόματος χρησιμοποιώντας ένα μολύβι, αυξάνοντας έτσι οπτικά τον όγκο τους. Επιπλέον, εάν τα κραγιόν ήταν προηγουμένως ματ, άρχισαν να τους προσθέτουν βαζελίνη, δίνοντας λάμψη και στιλπνότητα οι αποχρώσεις του κραγιόν ήταν κόκκινο,κοκκινοπορτοκαλιΚαι το  σχήμα των χειλιών, ήταν μακριά και παχιά,όχι στρογγυλεμένα.Τα καλύτερα χρώματα των ματιών ήταν αποχρώσεις ανοιχτού καφέ και μπεζ.

Τα φρύδια ηταν ελαφρώς παχύτερα και το ξύρισμα τους ήταν αναμφισβήτητο.

Οι βλεφαρίδες συνέχισαν να βάφονται με μάσκαρα

Το πιο μοντέρνο μανικιούρ συνέχισε να είναι σε σχήμα ημισελήνου και κόκκινο χρώμα.

Η αρχή της χρυσής εποχής του μακιγιαζ. Τα προϊόντα περιποίησης του δέρματος γίνονται όλο και πιο δημοφιλή, το κραγιόν αναδύεται χωρίς να αφήνει σημάδια και τα έντονα κόκκινα αντικαθίστανται από ροζ και παστέλ.

Για τη βάση, έπρεπε να είχε τους ίδιους τόνους.

Η σκιά ματιών ηταν ένα λεπτό στρώμα,και  απλώνονταν απαλά μέχρι τα φρύδια.Στα  πάνω κινητά βλέφαρα έβαζαν  μαύρη γραμμή, στη βάση των βλεφαρίδων, που ανέβαινε προς τα πάνω στην εξωτερική γωνία του ματιού.

Όσον αφορά τη  μάσκαρα την έβαζαν κυρίως στις άνω βλεφαρίδες.

Προτιμούσαν παστέλ ή ροζ ρουζ,  στο πάνω μέρος των ζυγωματικών.

Το κραγιόν έχει γίνει αρκετά δημοφιλές σε  ροζ αποχρώσεις… Τα χείλη έπρεπε να είναι φωτεινά, αλλά όχι προκλητικά, ογκώδη.Τα  φρύδια αποτριχώνονταν σε φυσικό σχήμα.

Η εποχή των “Χίπις”Τα βλέφαρά τους τα περιέγραφαν  με σκούρα σκιά. Τόνιζαν τις βλεφαρίδες,τα φρύδια παρέμειναν στη φυσική μορφή τους. Στα μάγουλα κυρίως ζωγράφιζαν λουλούδια και καρδιές και στα χείλη διατηρούσαν το φυσικό τους χρώμα.

Στη δεκαετία του ’80, μια ταραχή χρωμάτων κυριάρχησε στο μακιγιάζ. Τα μάτια με μπλε μαύρο eyeliner χοντρή γραμμή και λίγο έξω από την εξωτερική μεριά του ματιού.Μαύρο κραγιόν.Εντονο ρουζ και πολλή μάσκαρα. Τα φρύδια πρέπει να ήταν φαρδιά.

Tα  πρότυπα άλλαζουν συνεχώς. Κάθε χρόνο ή και κάθε  εξάμηνο.Οι μόδες φεύγουν και επανέρχονται. Οι γυναίκες πλέον δεν  περιορίζονται και δεν ακολουθούν “πιστά” τη  μόδα.Γιατί μπορούν και προσαρμόζουν το μακιγιάζ, το  χτένισμα και το ντύσιμο  βάση με την προσωπικότητά τους!!

Η ματιά στο παρελθόν και το μέλλον του μακιγιάζ οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το μακιγιάζ, χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται πάντα με μοναδικό σκοπό την προσοχή της εμφάνισής μας σε εκπροσώπους του αντίθετου φύλου.