Μεγαλώνουν οι άντρες, με το φίλημα μου.. Με το φίλημα σου..

Πάνε χρόνια τώρα που κάθε φορά που ακούω ένα συγκεκριμένο τραγούδι της Χαρούλας, συγκινούμαι μέχρι δακρύων. Είναι ορισμένοι στίχοι τραγουδιών που μόλις τους ακούς, έχεις την εντύπωση ότι κάποιος ξένος αφουγκράστηκε τα συναισθήματα σου. Διάβασε τις σκέψεις σου…

Δύσκολο να είσαι μάνα αγοριών, αλλά συνάμα και τόσο υπέροχο. Με τα κοριτσάκια ίσως τα πράγματα να είναι πιο εύκολα.. Πάνω κάτω κατανοείς τον ψυχισμό ενός κοριτσιού, (έχεις υπάρξει και εσύ κάποτε).. έχετε κοινά ενδιαφέροντα, ενθουσιάζεστε με τα ίδια πράγματα…!!

Με τα αγόρια όμως είναι αλλιώς.. Με τα αγόρια πιθανότατα να νιώσεις αρκετές φορές ότι ” χάνεις την μπάλα ”.. ΝΑΙ.. την μπάλα, όχι μόνο μεταφορικά, αλλά κυριολεκτικά, μιας και θα πρέπει να αποκτήσεις κ εσύ γνώσεις για το ποδοσφαίρο, για να μπορείς να συμμετέχεις (όσο γίνεται), στα ενδιαφέροντα του… Με το αγόρι σου θα πρέπει να έχεις υπομονή και επιμονή.. Θα πρέπει να κάνεις συνεχείς υπενθυμίσεις για να καθαρίζει τα χέρια του.. Να σηκώνει το καπάκι της τουαλέτας, να μην χρησιμοποιεί ” άσχημες ” λέξεις… Να μαζεύει τα ρούχα του.. Κ. Ο. Κ.

Όσο είναι μικρό και χωράει στην αγκαλιά σου, τα πράγματα είναι πιο εύκολα.. Πιο διαχειρίσιμα.. Σαν έρθει η εφηβεία όμως και η παιδική ηλικία γίνει παρελθόν, τα πράγματα περιπλέκονται.. Είναι κάπου εκεί που θα καταλάβεις ότι το αγόρακι σου μεγάλωσε, και θέλει να ΔΕΙΧΝΕΙ, αλλά και να νιώθει ανεξάρτητος! Θα καταλάβεις ότι αποζητά ένα άλλο είδος σχέσης μαζί σου… Χωρίς πολλές τρυφερότητες, χωρίς αγκαλιές, φιλιά..

Και αν τύχει και τον συναντήσεις έξω με την παρέα του… Θα φας μεγάλη απόρριψη.. Μη κάνεις το λάθος και τον πλησιάσεις μόνο .. Τι είναι το παιδί; κανένα μικρό που το ελέγχει η μαμά του, που είναι και με ποιον;;;; (το σκεπτικό του)..!! Κι εσύ απορημένη σκέφτεσαι πως άλλαξαν τα πράγματα… Πως κύλησε ο χρόνος δίχως να το καταλάβεις!!!

Σαν χτες σου φαίνεται που αυτό το πλάσμα ήταν το μικρό σου αγοράκι… Που το κοίμιζες με φιλιά και χάδια, που σου κρατούσε σφιχτά το χέρι… Που σε κοιτούσε στα μάτια και έλιωνες… Γιατί ας μην κρυβόμαστε, ο μεγαλύτερος έρωτας, ο αναλλοίωτος στον χρόνο, θα είναι πάντα ο γιος σου!!

Όσο κι αν σου είναι δύσκολο, ενθάρρυνε τον, ώστε να νιώσει ότι μπορεί να πατήσει στα πόδια του.. Να νιώσει αυτονομία και υπευθυνότητα…. Και να εύχεσαι να καταλάβει ότι το μεγαλύτερο εφόδιο που πήρε από σένα, είναι η ανιδιοτελή αγάπη σου!! Αυτή που όσες φορές και αν την αποζητήσει θα την έχει σε αφθονία… Αυτή που θα σε κάνει να ” συγχωρείς” τα λάθη του.. Τις αποτυχίες του!!!

Αυτή που όσα χρόνια κι αν περάσουν , όσο κι αν μεγαλώνει, όσο κι αν μεγαλώνεις… θα κρατάει την αγκαλιά σου ορθάνοιχτη…

Αυτή που στο άκουσμα του στίχου ~κι ας μεγαλώνω.. εγώ στο γέλιο και στο κλάμα σου θα λιώνω ~ , θα συνειδητοποιεις το μεγαλείο της!!!!

Αφιερωμένο στο Κωνσταντίνο μου