Να αποδεχόμαστε τους φόβους μας χωρίς να υποκύπτουμε σε αυτούς

by Newsroom
0 comment
Κοινοποιείστε το άρθρο

Να αποδεχόμαστε τους φόβους μας χωρίς να υποκύπτουμε σε αυτούς

Ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Πυθαγόρας έλεγε: Κανένας δεν μπορεί να είναι ελεύθερος, αν δεν είναι κύριος του εαυτού του.

 

Ο ηθοποιός Γούντι Χάρελσον, όταν ρωτήθηκε με ποιον τρόπο αντιμετωπίζει τον φόβο, στη διάρκεια μιας παρουσίασης στα βραβεία Όσκαρ, κοίταξε τον παρουσιαστή και με πολλή αποφασιστικότητα του απάντησε: Απλά δεν τον σκέφτομαι!

Παρ’ όλο που πρόκειται για ένα φυσιολογικό ανθρώπινο συναίσθημα, ο φόβος μπορεί να γίνει τόσο ισχυρός, ώστε προσωρινά να μας παραλύσει. Γι’ αυτό το λόγο, η αποφυγή του είναι ένας κατανοητός μηχανισμός αντιμετώπισης. Ωστόσο, ένα αντίδοτο απέναντι σε αυτόν, είναι η κατανόηση ότι μπορούμε να επιλέξουμε εμείς οι ίδιοι τον τρόπο που αντιδρούμε στον φόβο και στις καταστάσεις τις οποίες δεν μπορούμε να ελέγξουμε.

Είτε βιώνεις το φόβο μιας οξείας ασθένειας ή της απειλητικής ανέχειας ή το υπερβολικό άγχος αναφορικά με το υπαρξιακό νόημα της ζωής κατά τη διάρκεια μιας πανδημίας, μια προσέγγιση που χρησιμοποιείται συχνά στη συμβουλευτική είναι το να επιτρέψεις στον εαυτό σου να διερευνήσει τι μπορείς να κάνεις σε περίπτωση που οι φόβοι σου γίνουν αληθινοί. Αυτή η διαδικασία συχνά μάς εφοδιάζει με ένα ευπρόσδεκτο απόθεμα δεξιοτήτων, ικανοτήτων προσαρμογής και κουράγιο τα οποία με τη σειρά τους οδηγούν στη μείωση του φόβου.

Γράφοντας αυτό το άρθρο, αντιλαμβάνομαι ότι οι περισσότεροι αναγνώστες γνωρίζουν κάποιους ανθρώπους που δουλεύουν στην πρώτη γραμμή και ενώ οι περισσότεροι από αυτούς είναι τρομοκρατημένοι, αντιμετωπίζουν τον φόβο με το να συνεχίζουν το λειτούργημά τους.

Κάποιοι από εμάς αναλογιζόμαστε την ευρύτερη και μακροπρόθεσμη απειλή των πολιτικών, οικονομικών, κοινωνιολογικών επιπτώσεων σε παγκόσμιο επίπεδο, για τις οποίες μπορεί να έχουμε ελάχιστο ή καθόλου έλεγχο, ωστόσο ο συλλογισμός τους εξυπηρετεί την αποδοχή των αλλαγών που έχουν προκύψει.

Κάποιοι άλλοι σκεφτόμαστε τις άμεσες μικρές επιδράσεις στη ζωή μας και επιλέγουμε να κάνουμε κάτι με στόχο την επίτευξη μιας αίσθησης ελέγχου και χρησιμότητας. Μπορεί να μάθουμε νέα πράγματα, όπως να ράψουμε ιατρικές μάσκες ή να αναζητήσουμε την καταπραϋντική ηρεμία της φύσης, παρατηρώντας ίσως για πρώτη φορά όλα όσα έχει να μάς προσφέρει.

Είμαστε όλοι ξεχωριστά πρόσωπα αλλά και μέλη ομάδων και μπορεί να ανήκουμε στην κατηγορία των εξωστρεφών και εσωστρεφών ανθρώπων, εξωτερικεύοντας ή εσωτερικεύοντας αντίστοιχα τις αντιδράσεις μας στις πληροφορίες και το φόβο που εισπράττουμε. Κάποιες φορές απολαμβάνουμε την απομόνωση ενώ άλλες αναζητούμε τη σύνδεση με τους άλλους.

Όταν διαβάζουμε μελέτες που έχουν διεξαχθεί για φυλακισμένους πολέμου, μαθαίνουμε ότι η ελευθερία της σκέψης είναι ένας μείζων παράγοντας επιβίωσης από το άγχος, την αντιξοότητα και το φόβο. Η απουσία νοήματος είναι μια από τις πιο δύσκολες καταστάσεις που μπορεί να αντιμετωπίσει ένας άνθρωπος, ωστόσο, έχουμε μια τρομερή ικανότητα να αντέχουμε και να προσαρμοζόμαστε στην αβεβαιότητα. Έχω γνωρίσει πολλούς θεραπευόμενους που το έχουν αποδείξει στην πράξη.

Η καραντίνα που βιώσαμε μας ανάγκασε να προσαρμόσουμε τη συμπεριφορά μας στο παρόν και πιθανώς και στο άμεσο μέλλον. Ο φόβος για αυτή την αλλαγή είναι φυσιολογικός και μπορεί να περάσουμε πολύ χρόνο αναλογιζόμενοι τις επιλογές μας όταν εξαλειφθεί η απειλή του ιού.

Θα παρασυρθούμε στις συμπεριφορές που είχαμε πριν την πανδημία και οι οποίες μπορεί να μην ήταν υγιείς ή θα αναθεωρήσουμε το χαοτικό σκεπτικό που μάς δημιουργούσε δυσκολία να πούμε «όχι» στους άλλους ή φόβο να μην τους απογοητεύσουμε; Η ανάδυση μέσα από τον φόβο της πανδημίας μπορεί να περιλαμβάνει τη συνειδητοποίηση ότι πλέον θέλουμε να κάνουμε διαφορετικές προσωπικές επιλογές.

Οι ψυχολόγοι βοηθούν τους θεραπευόμενους να νιώθουν και να αντεπεξέρχονται καλύτερα, μέσω της αποδοχής των συναισθημάτων τους ώστε να μάθουν να εφαρμόζουν αυτή τη διαδικασία από μόνοι τους.

Η διαδικασία αυτή περιλαμβάνει στο πώς να μιλάνε στον εαυτό τους καθώς και το πώς να ρυθμίζουν και να ανταποκρίνονται στις συναισθηματικές τους αντιδράσεις. Μαθαίνοντας να μην καταπιέζουν τις αρνητικές σκέψεις τους και να τις αποδέχονται, χωρίς όμως να υποκύπτουν σε αυτές, είναι ένα σημαντικό βήμα για την αντιμετώπιση του φόβου τους.

 

Οι θεραπευτικές προσεγγίσεις συχνά εστιάζουν στην άσκηση «επίγνωσης» και «αυτοσυμπόνιας», οι οποίες προσφέρουν χρήσιμους τρόπους για τη διαχείριση των συναισθημάτων φόβου και άγχους. Μπορεί να επιτυγχάνονται με δυσκολία όταν πιστεύουμε ότι «πρέπει» να εγκαταλείψουμε μια συνήθεια ή έναν μηχανισμό άμυνας, προκειμένου να αποκτήσουμε μία καινούρια και πιο υγιή συμπεριφορά.

Αυτή η πανδημία μας ώθησε σε μια επανεξέταση της συναισθηματικής μας ανθεκτικότητας. Η ελπίδα και η πεποίθησή μου είναι ότι θα βγούμε μέσα από αυτή την κατάσταση έχοντας αποκτήσει μεγαλύτερη αυτοκατανόηση.

Ο Πυθαγόρας επαναλάμβανε συχνά το προειδοποιητικό ρητό του Ομήρου: Τα λόγια που θα πεις είναι αυτά που θα ακούσεις.

 

 

 

Πηγή

Κοινοποιείστε το άρθρο

You may also like