Στο φως του πνεύματος: Οι Σύγχρονοι άγιοι του Θεού, μέσα από την προσωπική τους σχέση με το Άγιο Πνεύμα (Μέρος Α)

Ο Θεολόγος και συγγραφέας Γιώργος Φουκαδάκης κάνει ένα μικρό αφιέρωμα στου Συγχρόνους Αγίους Πατέρες της εποχής μας και γραφεί τη προσωπική σχέση που είχαν αναπτύξει οι Πατέρες της εποχής μας με τον Θεό. Πως δέχθηκαν την αποκάλυψή του και πως ανέπτυξαν τα Χαρίσματα του Πνεύματος και οδηγήθηκαν στη γνώση των ενεργειών του Θεού.

by Newsroom
0 comment
Κοινοποιείστε το άρθρο

Στο φως του πνεύματος: Οι Σύγχρονοι άγιοι του Θεού, μέσα από την προσωπική τους σχέση με το Άγιο Πνεύμα (Μέρος Α)

Ο Θεολόγος και συγγραφέας Γιώργος Φουκαδάκης κάνει ένα μικρό αφιέρωμα στου Συγχρόνους Αγίους Πατέρες της εποχής μας  και γραφεί τη  προσωπική σχέση που είχαν αναπτύξει οι Πατέρες της εποχής μας  με τον Θεό. Πως  δέχθηκαν την αποκάλυψή του και πως ανέπτυξαν τα Χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος και οδηγήθηκαν στη γνώση των ενεργειών του Θεού.

«Τίς Θεός Μέγας, «ὡς ὁ Θεός «ἡμῶν; Σύ εἷ ὁ Θεός, ὁ ποιῶν θαυμάσια μόνος»! (Εσπερινός Αγίου Πνεύματος)

 

 

Οι Άγιοι του Θεού, μέσα από την προσωπική τους σχέση με τον Θεό, δέχθηκαν την αποκάλυψή Του, ανέπτυξαν τα Χαρίσματα του Πνεύματος και οδηγήθηκαν στη γνώση των ενεργειών του Θεού. Έγιναν η γέφυρα μεταξύ ουρανού και γης, και μας αποκάλυψαν τον κόσμο του Θεού.

Εμείς οι απλοί άνθρωποι της Εκκλησίας, οι απλοί πιστοί, ίσως κάποιες φορές να αισθανθήκαμε κατά την προσωπική προσευχή ή τη συμμετοχή στα Μυστήρια της Εκκλησίας «κάτι» από τον Θεό (γλυκύτητα, χαρά, ειρήνη, Δύναμη!)

Οι Άγιοι όμως μας αποκαλύπτουν την πληρότητα των Χαρισμάτων του Θεού (αγάπη, χαρά, ειρήνη, αγαθοσύνη, μακροθυμία, χρηστότητα, πίστη, πραότητα, εγκράτεια) την οποία απέκτησαν, γιατί ανέπτυξαν και ενεργοποίησαν τα Χαρίσματά τους προς το κοινό καλό. Προηγήθηκε μεγάλος αγώνας, απίστευτη άσκηση στην ανάπτυξη των αρετών από τους ίδιους (αλλά σε πολλές περιπτώσεις και από τους προγόνους τους, η «καλή ρίζα» τους) για να φτάσουν στην ταπείνωση και στην αγάπη. Για παράδειγμα: ενώ καλούμαστε στο να αγαπήσουμε τον συνάνθρωπό μας έστω ως τον εαυτό μας, ποιος θα μπορούσε να φτάσει στο μέγεθος της αγάπης του Αγίου Παΐσιου, στη μεγάλη αγάπη του, ο οποίος ήταν διατεθειμένος και το ζήταγε από τον Θεό να πάει ο ίδιος στην Κόλαση για να ανταλλάξει τη θέση του με το να βγει μια κολασμένη ψυχή από εκεί και να πάει στον Παράδεισο!

1. Ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ

Έζησε μέσα στο φως του Θεού και του αποκαλύφθηκαν «άρρητα μυστήρια». Καθώς διάβαζε τον λόγο του Κυρίου: «Ἐν τῆ οἰκία τοῦ Πατρός μου μοναί πολλαί εἰσί» (Ιω. 14, 2), δοκίμασε ευφροσύνη και πόθησε να δει τις ουράνιες μονές. Ο Κύριος τον αξίωσε με μια αρπαγή στον χώρο αυτόν. Το πρόσωπό του φωτίστηκε με ένα θαυμάσιο φως, αδύνατον να το αντικρύσει κανείς και ήταν αδύνατον να περιγράψει τη χαρά και τη γλυκύτητα που δοκίμασε. Κάθε θυσία και πόνο, έλεγε, να τα υπομένουμε με ευχαρίστηση για να μη στερηθούμε τη χαρά την οποία ετοίμασε ο Θεός σε αυτούς που τον αγαπούν.

 

Ο πραγματικός σκοπός της χριστιανικής ζωής είναι η απόκτηση του ΑγίουΠνεύματος. Η προσευχή, η νηστεία, η αγρυπνία και κάθε χριστιανικό έργο δεν αποτελεί τον σκοπό της πνευματικής ζωής. Χρησιμεύει σαν μέσο για την επιτυχία του σκοπού, για την απόκτηση των ενεργειών του Πνεύματος.

Τα Χαρίσματα των Αγίων αντανακλούν αναπόφευκτα στη ζωή των πιστών και ενόσω ζουν οι Άγιοι. Πολύ περισσότερο μετά την κοίμησή τους, καθώς η δόξα τους κοντά στον Θεό θα αυξάνει στο διηνεκές. Κοντά στους Αγίους ειρηνεύεις, καθώς διαχέεται η δική τους ειρήνη. Έλεγε ο Άγιος Σεραφείμ: «Χαρά μου, απόκτησε μέσα στην καρδιά σου την ειρήνη και χιλιάδες ψυχές θα σωθούν κοντά σου»!

Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

Έλεγε: «Άλλο πράγμα είναι το να πιστεύει κάποιος στον Θεό και άλλο το να γνωρίζει τον Θεό. Τη γνώση του Θεού τη δίδει αοράτως το Πνεύμα το Άγιον»! Κατά την επίσκεψη του σπουδαίου Γέροντος Στρατόνικου στο Ρωσικό του Αγίου Όρους, ο Άγιος Σιλουανός κατάλαβε ότι ο άλλος Γέροντας ομιλούσε «εκ του νου του» και όχι εξ Αγίου Πνεύματος. Ο Στρατόνικος έθεσε το ερώτημα: «Πως ομιλούν οι τέλειοι;» Ο Άγιος Σιλουανός απάντησε: «Οι τέλειοι δε λέγουν τίποτα εξ εαυτών…Αυτοί λένε ό,τι το Πνεύμα δίδει σε αυτούς»!

Ο Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης

Είχε ζητήσει από τον Θεό, για να μπορέσει να ωφελήσει περισσότερο τους προσκυνητές στη Μονή του Οσίου Δαβίδ στην Εύβοια, ένα Χάρισμα: από το πρόσωπο του ανθρώπου που βλέπει απέναντί του να γνωρίζει την καρδιά του! Ο Θεός του έδωσε όχι μόνο όλα τα Χαρίσματα, αλλά και όλα τα εκκλησιαστικά αξιώματα (ιεροσύνη, πνευματική πατρότητα, ηγουμενία). Έλαβε το Διορατικό Χάρισμα από
τον Θεό με το οποίο γνώριζε το παρελθόν και το παρόν για τον άνθρωπο που τον επισκεπτόταν, χωρίς να τον έχει ποτέ συναντήσει. Του έλεγε το όνομά του, πληροφορίες από το παρελθόν ή το παρόν του. Είχε ακόμα το Προορατικό- Προφητικό Χάρισμα με το οποίο απλωνόταν στο μέλλον, μια αποκάλυψη του Θεού.

Έτσι γνώριζε την έκβαση μιας ασθένειας ή μελλοντικά γεγονότα της ζωής. Το συνδύαζε με το Ιαματικό Χάρισμα με το οποίο θεράπευε (και εξακολουθεί να θεραπεύει) πλήθος αρρώστων και ανίατων ασθενειών. Με το Χάρισμα κατά των δαιμόνων, θεράπευε εμπλεκόμενους με αρνητικές δυνάμεις. Μάλιστα από μια δαιμονισμένη άκουσε για τη ζωή του γεγονότα που δε γνώριζε κανένας άλλος και του φανέρωσε ακόμα ότι ο Διάβολος έλαβε από τον Θεό την άδεια να πειράξει το σώμα του με ασθένειες, όπως συνέβη παλαιότερα με τον Ιώβ. Όλα τα Χαρίσματά του τα απέκρυπτε επιμελώς!

Διαβάζοντας και ο Άγιος Ιάκωβος το «Ἐν τῆ οἰκία τοῦ Πατρός μου μοναί πολλαί εἰσί», είδε εκεί με πνευματικό τρόπο τον Όσιο Δαβίδ ο οποίος του έδειξε κάποια ωραία σπίτια, αραιοκατοικημένα παλατάκια, γεμάτα με άνθη, ομορφιά και φως να είναι εντελώς άδεια. Του έδειξε και τη δική του μελλοντική κατοικία!

Κατά τη προσκομιδή στην Πρόθεση, καθώς έβγαζε μερίδες από το πρόσφορο για να μνημονεύσει κεκοιμημένους, έβλεπε τις ψυχές να περνάνε από μπροστά του και να  τον παρακαλούν να τις μνημονεύσει. Και να ήθελε να ξεχάσει κάποιες από αυτές δεν
μπορούσε. Άγγελος Κυρίου παίρνει τη μνημόνευση αυτή και την εναποθέτει στον Θρόνο Του Κυρίου ως προσευχή. Κάποια φορά που είχε λησμονήσει να μνημονεύσει τη μητέρα του, η οποία ήταν αγία γυναίκα και δεν το είχε ανάγκη, του παρουσιάστηκε η ψυχή, το πνεύμα της, και του παραπονέθηκε. Μειωνόταν η ανάπαυσή της! Είδε και την ψυχή του πατέρα του έξω από ένα απλό σπίτι, σαν
κελάκι, και ευχαριστούσε τον γιο του Ιάκωβο γιατί χάρη σ’ αυτόν, με τις ελεημοσύνες και την προσευχή του, απέκτησε.

Με το Χάρισμά του, ενώ και ο ίδιος ήταν άρρωστος με την καρδιά του στο Νοσοκομείο Γεώργιος Γεννηματάς τον Σεπτέμβριο του 1990, στον νοσηλευόμενο με σοβαρό πρόβλημα με την καρδιά του Ανδρέα Παπανδρέου με τον οποίο είχαν τον ίδιο γιατρό τον Δημήτριο Κρεμαστινό αποκάλυψε, αφού προσευχήθηκε και τον σταύρωσε, ότι θα γίνει καλά και σε τρεις μέρες θα πάρει εξιτήριο από το νοσοκομείο και θα κυβερνήσει εκ νέου τη χώρα. Μόνο να προσέξει να μην κάνει κακό στην Εκκλησία, να μην πάρει μέτρα αντίθετα στον νόμο του Θεού. Πράγματι έγιναν όλα όπως τα είπε και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ήταν πολύ προσεκτικός προς την Εκκλησία
κατ’ αυτήν την πρωθυπουργία του.

. Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης

Με το Ιαματικό Χάρισμα που έλαβε από τον Θεό, θεράπευε τους αρρώστους στα Φάρασα της Καπππαδοκίας, καθώς εκεί δεν είχαν γιατρό. Και η στάχτη από το θυμιατό του θαυματουργούσε! Γι’ αυτό και άρρωστοι Τούρκοι που προσέρχονταν για να πάρουν την ευχή του και να του ζητήσουν την προσευχή του, αν ήταν Τετάρτη ή Παρασκευή ημέρα που έμενε έγκλειστος στο κελί του, έπαιρναν από τη στάχτη του θυμιατού του, έβαζαν λίγη σε νερό και θεραπεύονταν! Με το Διορατικό Χάρισμά του, έδωσε το όνομά του Αρσένιος στον μετέπειτα μεγάλο Άγιο του καιρού μας Παΐσιο, γιατί ήθελε να αφήσει «καλογέρι στο πόδι του». Από τους Φαρασιώτες, ζήταγε να κάνουν οικονομίες για το ταξίδι του ξεριζωμού, το οποίο «έβλεπε» πολύ πριν γίνει για τη μητέρα Ελλάδα. Μάλιστα έλεγε ότι ο ίδιος θα ζήσει μόνο σαράντα ημέρες στην Ελλάδα και θα κοιμηθεί σε ένα νησί (1924, Κέρκυρα).

 

Η συνέχεια του δεύτερου μέρους τις επόμενες ημέρες 

 

Κοινοποιείστε το άρθρο

You may also like