Κοινοποιείστε το άρθρο
Η νεαρά ταλαντούχα μουσικός Λόλα Γιαννοπούλου μίλησε στο 7nea.gr και στον Κυριάκο Τσικορδάνο σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης.
Λίγα λόγια για την Λόλα Γιαννοπούλου
Η Λόλα Γιαννοπούλου γεννήθηκε στο Βέλγιο στις 17 Νοεμβρίου του 1985, όπου και έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής της. Είναι τραγουδίστρια, πιανίστα, συνθέτρια και καθηγήτρια φωνητικής. Έχει σπουδάσει Jazz πιάνο, ενορχήστρωση, σύνθεση και φωνητική στο κολέγιο Ecole Alta στο Παρίσι, όπου και παρακολούθησε σεμινάρια διδασκαλίας φωνητικής και τραγουδιού. Επίσης σπούδασε μουσική κινηματογράφου και σύνθεση / ενορχήστρωση soundtrack arragement στο Πανεπιστήμιο Paris 8 στο Saint Denis της Γαλλίας. Έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως τον Χάρρυ Κλυνν, τον Μανώλη Μητσιά, τον Δημήτρη Καρρά, τον Σπύρο Γραμμένο, την Αρετή Κετιμέ κ.ά.
-Λόλα θα ήθελα να πιάσουμε λίγο το νήμα της ζωή σου από την αρχή και να μου πεις που γεννήθηκες και που έζησες τα πρώτα σου εφηβικά χρόνια;
Γεννήθηκα στο Βέλγιο από Έλληνες γονείς και μεγάλωσα στην Αθήνα , όπου ήρθαμε λόγω της δουλειάς του πατέρα μου . Εδώ πέρασα τα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια , όπως επίσης και στην Θεσσαλονίκη , όπου πήγαινα πολύ συχνά , γιατί από εκεί κατάγεται η μητέρα μου και ζούσαν οι παππούδες και οι συγγενείς μου , οπότε οι δεσμοί ήταν ιδιαίτερα ισχυροί .
Από μικρή ήσουνα ήρεμο κορίτσι; Με το σχολείο και τα γράμματα ποια ήταν η σχέση σου τα πήγαινες καλά; Πως θα περιέγραφες τον εαυτό σου εκείνη την εποχή ;
Ήμουν ήρεμο κορίτσι ναι , αρκετά ονειροπόλο και πολύ αφοσιωμένο στην μουσική . Διάβαζα αρκετά και είχα το σύνδρομο της καλής μαθήτριας ας πούμε , αν και δεν μπορώ να πω ότι το εκπαιδευτικό σύστημα μου ταίριαζε τόσο ή ότι με έβρισκε σύμφωνη . Γενικά , με απασχολούσε περισσότερο η προσωπική ενασχόληση με την γνώση και κυρίως η καλλιέργεια σε ένα πιο ευρύ φάσμα . Πιστεύω ότι το εκπαιδευτικό σύστημα , δεν προσφέρει γενική παιδεία και θεωρώ ότι αυτό αποτελεί ένα βασικό πρόβλημα στην ελληνική κοινωνία .
Η μουσική πως προκύπτει στην ζωή σου ; Υπήρχε κάποιο εσωτερικό ερέθισμα μέσα από την οικογένεια σου η από το συγγενικό περιβάλλον; Ανήκεις σε οικογένεια μουσικών;
Η μουσική υπήρχε πάντα στην ζωή μου και στο οικογενειακό μου περιβάλλον . Οι δικοί μου δεν ήταν μουσικοί , αλλά εργάζονταν στον ευρύτερο χώρο της μουσικής και της δισκογραφίας . Η μητέρα μου , σπούδασε μεταξύ άλλων μουσικοθεραπεία και ο παππούς μου ήθελε να σπουδάσει μουσική , πράγμα όμως που δεν κατάφερε λόγω συνθηκών της εποχής του , δύσκολα χρόνια εκείνα . Οπότε κατά κάποιον τρόπο πάντα υπήρχε άμεση σχέση με την μουσική και τις τέχνες γενικότερα στο σπίτι.Έτσι , μετά ωδεία , χορωδίες , σπουδές σε Αθήνα και Παρίσι .
Ο πατέρας σου πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε στην ζωή ;
Και οι δύο μου γονείς, έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην ζωή μου. Είμαστε πολύ δεμένη οικογένεια και για αυτό ήταν και πολύ δύσκολο να διαχειριστώ την απώλεια του πατέρα μου. Τον κουβαλάω όμως μέσα μου και κρατάω τις συμβουλές του και την επιρροή του, στην στάση μου στα πράγματα, στις επιλογές, τις μουσικές και μη και σε μία διάθεση να υπάρχει χιούμορ, αυτοσαρκασμός, αγνότητα και καθαρότητα στα πράγματα.
Ποιες είναι οι μουσικές σπουδές που έχεις όσο αφορά την φωνή σου αλλά και γενικότερα με την μουσική;
Σπούδασα κλασσικό πιάνο και ανώτερα θεωρητικά στην Ελλάδα. Η επαφή μου με το τραγούδι υπήρχε σε νεαρή ηλικία, λόγω της δημοτικής χορωδίας της Αγίας Παρασκευής , όπου είχα την τύχη να έχω δασκάλα την Λιλή Τσιτριμπίνη , σπουδαίος άνθρωπος. Αργότερα, πήγα στο Παρίσι, όπου σπούδασα τραγούδι, ενορχήστρωση, jazz πιάνο, σύνθεση και μουσική κινηματογράφου και σεμινάρια πάνω στην διδασκαλία φωνητικής.
Σε ποια ηλικία ανακάλυψες ότι σου αρέσει η μουσική και ότι θέλεις να ασχοληθείς στο μέλλον επαγγελματικά;
Σε πολύ νεαρή ηλικία . Νομίζω ήδη από τις πρώτες τάξεις του γυμνασίου , ήξερα ότι αυτό ήταν για μένα . Βασικά νομίζω ότι στην ουσία δεν αμφιταλαντεύτηκα ποτέ . Ήμουν πολύ ταγμένη σε αυτό και έβρισκα τον εαυτό μου μέσω του να αυτοσχεδιάζω , να παίζω να τραγουδάω , να ακούω μουσική . Ήταν κάπως δεδομένο και πολύ συνειδητά ότι αυτός είναι ο δρόμος μου . Δεν το αντιμετώπισα ποτέ σαν χόμπι , ήταν πάντα κάτι πολύ παραπάνω από αυτό . Τρόπος ζωής , έκφρασης , ακόμα και αντίληψης του κόσμου και της πραγματικότητας μεσω της τέχνης . Η τέχνη δεν είναι απλά ένα χόμπι .
Εμπεριέχει την ίδια την ύπαρξη και την ανάγκη για έκφραση και είναι αρωγός γνώσης. Είναι απαραίτητο συστατικό της καθημερινότητας και για αυτό υπάρχει σε ό,τι κάνουμε τελικά κι ας μην είναι πάντα διακριτό . Για μένα πάντως είναι προφανές .
Όταν ανακοίνωσες στους γονείς σας και στους φίλους ότι θέλεις να ασχοληθείς επαγγελματικά με την μουσική και την σύνθεση πως αντέδρασαν;
Όλοι με τον ίδιο τρόπο . ΄Ηταν προφανές για όλους ότι θα ασχοληθώ με αυτό . Κανείς δεν εξεπλάγην και όλοι ήταν πολύ υποστηρικτικοί . Σαν να ήταν φυσικό επόμενο ότι αυτός θα είναι ο δρόμος μου .
Ποια τραγούδια και ποια συγκροτήματα ήταν αυτά που αποτέλεσαν για εσένα ένα μεγάλο σχολείο για τη μουσική σου παιδεία και σε επηρέασαν και στην μετέπειτα επαγγελματική σου πορεία;
Είναι πραγματικά άπειρα . Από παραδοσιακά ακούσματα από τις γιαγιάδες μου , μέχρι τον Χατζιδάκι , τον Θεοδωράκη , τον Τσιτσάνη , τους Pink Floyd , τους Led Zeppelin , τον Keith Jarret , Tori Amos , Peter Gabriel , Jan Garbarek , Chopin , Satie , Oρφέα Περίδη , Δημήτρη Ζερβουδάκη , Γιώργο Καζαντζή , τον Stevie Wonder , την Aziza Mustafa Zade,τον James Horner , τον Prisner, τους Cinematic Orchestra …είναι τόσα πολλά που θα πρέπει να γράψω σελίδες.
Λόλα η πόλη του Φωτός το Παρίσι πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε θεωρείς στην ζωή ;
Σαφέστατα έπαιξε καταλυτικό ρόλο στο πώς διαμορφώθηκα σαν άνθρωπος και στο πώς άνοιξε το μυαλό και το πνεύμα , μέσω της τριβής με μία άλλη κουλτούρα , αλλά και μέσω δυσκολιών που αντιμετώπισα εκεί . Είναι μεγάλο σχολείο , το να φεύγεις από την ασφάλεια της οικογένειας , του σπιτιού , της πατρίδας , της γλώσσας και να δοκιμάζεσαι , σε μία άλλη πραγματικότητα , μόνος και ειδικά σε νεαρή ηλικία . Από το πιο μικρό που καλείσαι να κάνεις , μέχρι το να δουλέψεις , να αφοσιωθείς στις σπουδές σου , να δημιουργήσεις έναν κοινωνικό κύκλο , να παλέψεις με οποιαδήποτε συστολή ή οποιονδήποτε φόβο , με την μοναξιά , ακόμα και με διαδικαστικά καθημερινά πράγματα , όπως επίσης και μα προσπαθήσεις να κατανοήσεις αυτην την άλλη κουλτούρα και να γίνεις κομμάτι της , διατηρώντας και επαναπροσδιορίζοντας τα θετικά της δικής σου κουλτούρας.Ανακαλύπτεις πράγματα για τον εαυτό σου , που δεν πίστευες καν ότι τα είχες και μια εσωτερική δύναμη , που μόνο όταν απομακρύνεσαι από την ασφάλεια των δικών σου μπορείς να δεις καθαρά .
Για την Λολα τι σημαίνει η Ελλάδα η Αθήνα Παρόλου που δεν έχεις γεννηθεί εδώ !
Δεν έχω γεννηθεί εδώ , αλλά έχω μεγαλώσει και γαλουχηθεί εδώ . Η Ελλάδα είναι η πατρίδα μου , όλες οι παιδικές μου αναμνήσεις και την αγαπώ. Αγαπώ τους ανθρώπους , τον ήλιο , το τοπίο και κάποιες αξίες που εκτίμησα όταν τελικά πήγα στο εξωτερικό . Για αυτό τον λόγο γύρισα κιόλας .Ήθελα να ζήσω στην Ελλάδα . Δεν μου ταίριαξε ο βορειοευρωπαϊκός τρόπος ζωής . Έχουμε χίλια στραβά , αλλά έχουμε και χίλια καλά , που αν τα εκτιμούσαμε σωστά και δεν τρωγόμασταν , θα ήμασταν σίγουρα σε πολύ καλύτερο κοινωνικό και βιωτικό επίπεδο .
Πώς συστήνεται η Λόλα Γιαννοπούλου ; Ποια είναι οι επαγγελματική της ταυτότητα ;
Εγώ πάντα λέω ότι είμαι Μουσικός . Έτσι συστήνομαι και μετά, αν υπάρξει ερώτηση για περαιτέρω ανάλυση , θα αναφέρω και ένα ένα τα επιμέρους .
Στην καθημερινότητα σου, πόσο ευαίσθητες είναι οι κεραίες σου σε ήχους και εικόνες;
Πάρα πολύ ευαίσθητες , οριακά θα έλεγα βασανιστικά ευαίσθητες , σε σημείο να επηρεάζομαι σε μεγάλο βαθμό από όσα συμβαίνουν γύρω μου είτε σε προσωπικό , είτε σε κοινωνικό επίπεδο . Φυσικά η ευαισθησία στα ερεθίσματα επηρεάζει άμεσα το συναισθηματικό , καλλιτεχνικό κομμάτι . Συγκινούμαι πάρα πολύ εύκολα , πλημμυρίζω απο συναίσθημα όταν ακούω μουσική , όταν βλέπω μία ταινία , όταν βλέπω την προσπάθεια των ανθρώπων , όταν ακούω μία ιστορία , ακόμα κι όταν βρίσκομαι σε ένα όμορφο τοπίο, στην φύση . Γενικά μπορεί κανείς να με χαρακτηρίσει γραφική (χαχαχα) , αλλά είναι πραγματικά η ειλικρινής μου έκφραση αυτή .
Λολα πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο σου άλμπουμ με «6 Αυτοτελείς Ιστορίες». Μίλησε μου λίγο για αυτήν την ιδιαίτερη δουλειά;
Η δουλειά αυτή εγινε με κόπο και μεγάλη χαρά , κυρίως με στόχο την καταγραφή και τις καλές συνεργασίες. Είναι η πρώτη εξ ολοκλήρου προσωπική δουλειά , που έγινε με γνώμονα το να είμαι απόλυτα ειλικρινής με τον εαυτό μου , αλλά και τον ακροατή . Είμαι χαρούμενη με το αποτέλεσμα και νιώθω τυχερή που είχα τόσο καλούς φίλους και συνεργάτες σε αυτήν την δουλειά , που ήρθαν με όρεξη και μεράκι και έδωσαν το προσωπικό τους στοιχείο.Έξι ιστορίες της καθημερινότητας , που γράφτηκαν σαν ταινίες μικρού μήκους , σαν αυτοτελείς ιστορίες από την σύνθεσή τους μέχρι την ηχογράφησή τους . Τέσσερις συνθέτες και τέσσερις στιχουργοί , πολλοί μουσικοί , διαφορετικοί ενορχηστρωτές και ηχολήπτες . Ήταν και για μένα μία ευκαιρία να γράψω μουσική , σε μορφή τραγουδιού , με στίχο δηλαδή , πράγμα που με εξέπληξε γιατί ως τώρα έγραφα κυρίως ορχηστρικά κομμάτια .
Θα ήθελα όμως λίγο να σταθούμε σε ένα κομμάτι σου που προσωπικά ξεχώρισα ακούγοντας το. Μιλάω για το «The Removal», ένα τραγούδι που πιστεύω ότι ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα πέντε και όχι μόνο επειδή είναι το μοναδικό με αγγλικό στίχο αλλά και γιατί εκεί η φωνή σου αναδεικνύει τα φωνητικά σου προσόντα. Πως σου βγήκε να γράψεις αυτούς τους πολύ δυνατούς στίχους, όπως επίσης και αυτήν την υπέροχη μουσική που το συνοδεύει;
Το τραγούδι αυτό γράφτηκε την ημέρα που έφυγα από το Παρίσι για να επιστρέψω μόνιμα στην Ελλάδα . Είναι οι μοναδικοί στίχοι που έχω γράψει ποτέ , από την ανάγκη μου να αποχαιρετήσω κατά κάποιον τρόπο την πόλη στην οποία έζησα πέντε χρόνια και τους ανθρώπους που υπήρχαν στην ζωή μου και στην καθημερινή μου πραγματικότητα εκεί . Είχα πακετάρει τα πράγματά μου και περίμενα την μεταφορική , να ερθει να τα πάρει για Αθήνα . Το τελευταίο που είχε μείνει απακετάριστο ήταν το πιάνο και μία κούτα στην οποία θα έβαζα τις παρτιτούρες και τις σημειώσεις που υπήρχαν πάνω σε αυτό . Κοιτάζοντας λοιπόν τα πράγματα , άρχισα να σκέφτομαι πόσα πέρασα πράγματι σε αυτήν την πόλη ,από τα 19 μου ως τα 24 που ήμουν τότε και έκατσα εντελώς αυθόρμητα στο πιάνο και ξεκίνησα να παίζω . Μου βγήκε αυτή η μελωδία και ο στίχος αμέσως και δεν έκανα καμία αλλαγή από τότε . Ήταν ο αποχαιρετισμός μου για την ‘’μετακίνηση” , εξού και ο τίτλος .
Σήμερα , δέκα χρόνια μετά και χάρη στην πολύτιμη βοήθεια του αγαπημένου φίλου Γιώργου Λιμάκη που έκανε την ενορχήστρωση και έπαιξε , αλλά και των εξαιρετικών Γιάννη Κυριμκυρίδη στο πιάνο , Θάνο Χατζηαναγνώστου στα τύμπανα και του Ηλία Λακκα στην ηχογράφηση και στην παραγωγή , πήρε σάρκα και οστά και τους ευχαριστώ από καρδιάς .
Υπάρχει ενδεχόμενο να ακούσουμε το «The Removal», να το ερμηνεύεις και σε ελληνικό στίχο με την ίδια μουσική ;
Όχι όχι δεν νομίζω . Είναι αυτό που είναι για τους λόγους που προανέφερα , οπότε θα παραμείνει ως έχει . Άλλωστε έχουμε να γράψουμε νέα κομμάτια τώρα ..
Λολα τα τελευταία χρόνια έχεις κάνει αρκετές συνεργασίες, μίλησε μας λίγο για αυτές. Ποιες θα ξεχώριζες και γιατί;
Δεν ξεχωρίζω καμία , γιατί δεν θα ήθελα να αδικήσω καμία . Όλες οι συνεργασίες ήταν σημαντικές , η καθεμία για τους λόγους της . Έχω μάθει πολλά μέσα από αυτές και έχω μοιραστεί σπουδαίες στιγμές , με σπουδαίους ανθρώπους .
Μια καλλιτέχνης πού αποδίδει καλύτερα όταν πονάει ή όταν χαίρεται;
Αν μιλήσουμε προσωπικά , εγώ σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μου , χαίρομαι , πονάω , λυτρώνομαι , προβληματίζομαι , “θεραπεύομαι” μέσω της τέχνης , της σύνθεσης , της διδασκαλίας , της επαφής με τον κόσμο , της συναυλίας , της παρέας με καλούς φίλους μουσικούς που μοιραζόμαστε κοινή αισθητική και νοοτροπία για τα πράγματα . Δεν πιστεύω ότι είναι μονοδιάστατο αυτό . Όπως είπα παραπάνω , είναι τρόπος ζωής , επομένως εμπεριέχεται σε όλα και στον πόνο και την χαρά .
Τι είναι αυτό που φοβίζει περισσότερο σήμερα μια νέα ταλαντούχα και φρέσκια μουσικό;
Φοβίζει ορισμένες φορές ο χώρος του επαγγέλματος . Δεν αρκούν τα προσόντα ή οι προθέσεις . Δυστυχώς παίζουν κι άλλα πράγματα ρόλο και καμιά φορα αυτά είναι και πιο καταλυτικά στην εξέλιξη του πώς θα μπορέσει κανείς να επικοινωνήσει την δουλειά του και πώς θα προχωρήσει επαγγελματικά . Δεν είναι εύκολο . Θέλει τόση αγάπη και αφοσίωση και να το παλεύεις , ακόμα κι αν πολλές φορές απογοητεύεσαι . Το θέμα είναι το αγνό κίνητρο και όχι η φιλοδοξία .
Η ζωή πιστεύεις πως είναι ένας καμβάς με χρώματα; Και εάν ναι ποια είναι τα χρώματα που θα έβαζες για σένα;
Σίγουρα ο δικός μου θα είχε πολλά χρώματα , όπως και το σπίτι μου , όπως θέλω μα πιστεύω και οι “6 Αυτοτελείς Ιστορίες”, όπως και η ίδια η ζωή , έτσι όπως θέλω να την βλέπω και να την αντιμετωπίζω .
Η Λόλα Γιαννοπούλου πως βίωσε την περίοδο της καραντίνας και τι επιπτώσεις είχε όλο αυτό για την δουλειά της ;
Η περίοδος της καραντίνας έχει αφήσει πολλά κατάλοιπα και προσωπικά θεωρώ ότι δεν έχουμε ακόμα συνειδητοποιήσει τις επιπτώσεις σε όλο τους το φάσμα . Εγώ προσωπικά ξεκουράστηκα μεν , αλλά κάποια στιγμή ζορίστηκα πολύ με την απραξία και την επιβαλλόμενη έλλειψη ελευθερίας . Είναι πολύ κόντρα σε εμένα αυτό και νομίζω γενικότερα είναι μεγάλο ζήτημα ο οποιοσδήποτε εγκλεισμός . Επηρέασε τα πάντα κοινωνικά και σε όλους τους εργασιακούς τομείς επίσης και αυτό είναι κάτι που με προβληματίζει και με ανησυχεί για το μέλλον γενικότερα , όλων των κοινωνικών ομάδων. Μας αφορά όλους . Θέλει προσοχή και κριτική ματιά για το μέλλον .
Λες όχι στη ζωή σου;
Και βέβαια ! Δεν γίνεται αλλιώς . Θέλει δουλειά και αυτό το κομμάτι , ειδικά αν κάποιος έχει την τάση να είναι αρκετά “βολικός” άνθρωπος , αλλά είναι απαραίτητο για μία “υγειή” πορεία, με καθαρότητα .
Τα μελλοντικά σου σχέδια, ποια είναι;
Τα μελλοντικά σχέδια υπάρχουν μεν , με φειδώ δε , γιατί ακόμα τα πράγματα σε σχέση με μία την καραντίνα ή μια νέα καραντίνα, είναι ρευστά. Δεν ξέρουμε πώς θα εξελιχθεί αυτή η κατάσταση . Εγώ συνεχίζω να κάνω τα μαθήματά μου και να συλλέγω υλικό για τις νέες δουλειές , η μία εκ των οποίων θα είναι με ορχηστρικά κομμάτια . Συναυλίες με το γκρουπ Improviosation a la Grecque , αλλά και με μία νέα ομάδα που στήνω τώρα για να παιχτεί κυρίως το υλικό του δίσκου . Μακάρι να πάνε όλα καλά για όλους
Λολα ευχαριστώ που αφιέρωσες λίγο από τον πολύτιμο χρόνο σου για να μας παραχωρήσεις αυτήν την συνέντευξη.
Εγώ σας ευχαριστώ από καρδιάς για τις ερωτήσεις !
