Κοινοποιείστε το άρθρο
Τα Παιχνίδια μιας ξέγνοιαστης & διαφορετικής εποχής
Παλιά και Αγαπημένα Παιχνίδια μιας ξέγνοιαστης & διαφορετικής εποχής
Ποια παιχνίδια παίζανε τα μικρά παιδιά στις γειτονιές της παλιά Ελλάδας; Παρακάτω θα σας θυμίσουμε όλα εκείνα τα αθώα παιχνίδια που χάθηκαν στον χρόνο.Η εποχή εκείνη για πολλούς μπορεί να μοιάζει πολύ μακρινή, αλλά οι γλυκές θύμησες ξαναζωντανεύουν τις εικόνες.
Πως έπαιζαν δηλαδή τα παιδιά έξω στις αλάνες σε μια εποχή που η τεχνολογία δεν είχε κάνει την εμφάνισή της.
Ένα σημαντικό ποσοστό των παρακάτω παιχνιδιών έκαναν θραύση στη δεκαετία του 70 και του ’80. Πλέον πολλά εξ αυτών μοιάζουν με άγνωστες λέξεις για τη σημερινή γενιά. Η επέλαση των ηλεκτρονικών παιχνιδιών, η καθιέρωση του διαδικτύου και των κινητών τηλεφώνων, η έλλειψη χώρων και αύξηση της εγκληματικότητας συνετέλεσαν στο να δημιουργηθεί ένα αποστειρωμένο περιβάλλον για τα παιδιά.
Το Μπιζζζ!
Μαζεύονται τα παιδιά και αποφασίζουν ποιος θα τα «φυλάει». Αυτός λοιπόν κάθεται σ’ ένα σκαμνί ή στέκει σκυφτός και βάζει το δεξί του χέρι κάτω από την αριστερή του μασχάλη, κρατώντας την παλάμη ανοιχτή προς τα επάνω, ενώ με το αριστερό του χέρι κρατάει κλειστά τα μάτια του.
Οι άλλοι παίκτες στέκονται προς τ’ αριστερά του και ένας απ’ αυτούς τον πλησιάζει, του χτυπάει την ανοιχτή παλάμη και ύστερα απομακρύνεται μαζί με τους άλλους. Όλοι χοροπηδούν γύρω του και στρυφογυρίζουν το δάχτυλο τους φωνάζοντας «Μπιζζ!» όπως κάνει η μέλισσα. Αυτός που τα φυλάει πρέπει να μαντέψει ποιος τον χτύπησε. Αν τον ανακαλύψει, τότε αυτός παίρνει τη θέση του αλλιώς το παιχνίδι συνεχίζεται κατά τον ίδιο τρόπο.
Περνά Περνά η Μέλισσα
Τα παιδιά, από 6 και πάνω, διαλέγουν από τα πιο μεγάλα, δυο μάνες και η κάθε μια παίρνει με λάχνισμα τον ήλιο ή το φεγγάρι. Οι 2 μάνες σχηματίζουν με τα χέρια τους μια καμάρα και στέκονται όρθιες στη μέση. Τα υπόλοιπα παιδιά σχηματίζουν μια γραμμή, το ένα πίσω απ’ το άλλο, κρατημένα απ’ τη μέση ή απ’ τη ζώνη τους. Όπως έχουν σχηματίσει τη σειρά προχωρούν προς την καμάρα τραγουδώντας: Περνά, περνά η μέλισσα Με τα μελισσόπουλα Και με τα παιδόπουλα!
Κουτσό
Για να παίξεις “κουτσό” χρειάζεσαι μια πέτρα (μικρή συνήθως). Ρίχνεις την πέτρα μέσα σε ένα από τα τετραγωνάκια. Εάν η πέτρα πέσει σε τετραγωνάκι που δεν έχει άλλο δίπλα του, τότε πατάς επάνω του με το ένα σου πόδι. Εάν πέσει σε τετραγωνάκι που έχει κι άλλο από δίπλα του, τότε πατάς με το ένα πόδι στο ένα τετραγωνάκι και με το άλλο πόδι στο άλλο τετραγωνάκι. Το κουτσό μπορεί να παιχτεί με πολλούς παίκτες. Στο κουτσό χάνεις μόνο εάν κατά την επιστροφή σου από το τετραγωνάκι με την πέτρα, πατήσεις κάτω. Νικητής του παιχνιδιού είναι όποιος καταφέρει πρώτος να φτάσει στο “τέρμα”.
Μακριά Γαϊδούρα
Η μακριά γαϊδούρα είναι παιδικό παιχνίδι που παιζόταν με διάφορες παραλλαγές σε όλη την Ελλάδα, τα παλαιότερα κυρίως χρόνια.
Το παιχνίδι παιζόταν από δύο ομάδες. Τα μέλη της μίας σχημάτιζαν μια σειρά σκυμμένα, με το ένα να έχει γυρισμένη την πλάτη του στο άλλο. Τα παιδιά της άλλης ομάδας έπαιρναν φορά και πηδούσαν πάνω από τα παιδιά της πρώτης ώσπου να ανέβουν όλα στην πλάτη της “γαϊδούρας”. Εάν τα κατάφερναν χωρίς να τους ρίξουν τα παιδιά της άλλης ομάδας κάτω, κέρδιζαν. Το έπαιζαν λόγω το ότι δεν χρειαζόταν υλικά, ήταν εύκολο και διασκεδαστικό.
Τυφλόμυγα
Κανόνες Παιχνιδιού
- Τα παιδιά αποφασίζουν, πότε μόνα τους, πότε με κλήρο, ποιος θα σκεπάσει τα μάτια του για να κάνει την τυφλόμυγα.
- Έτσι το παιδί αυτό σκεπάζοντας τα μάτια του με ένα πανί προσπαθεί να πιάσει τα άλλα παιδιά ακολουθώντας τις φωνές των άλλων παιδιών.
- Όποιο παιδί πιαστεί, μπαίνει στη θέση της τυφλόμυγας.
Κρυφτό
Το κλασσικό και παραδοσιακό παιχνίδι που όλοι αγαπήσαμε! Κάποιος γίνεται φύλακας και με κλειστά μάτια μετράει ανά 5 μέχρι να φτάσει στο 100. Τα υπόλοιπα παιδιά κρύβονται. Ο φύλακας αφού τελειώσει το μέτρημα φωνάζει “Φτού και βγαίνω”.
Όταν δει που είναι κρυμμένο κάποιο παιδί πρέπει να πάει στη βάση και να πει “Φτού ο τάδε” ανάλογα το όνομα του παιδιού. Αν κάποιο παιδί φτάσει πιο γρήγορα στη βάση από τον φύλακα είναι ασφαλές και δεν κινδυνεύει να φυλάξει αυτό την επόμενη φορά. Αν ο φύλακας δεν προλάβει τον τελευταίο και πει “Φτου ξελεφτερία για όλους”, φυλάει ξανά.
Οι «βόλοι»
Τα αγόρια έπαιζαν «βόλους» έστρωναν τους βόλους σε μια σειρά, και τα παιδιά έριχναν το καθένα το δικό του βώλο από κάποια καθορισμένη απόσταση, προσπαθώντας να πετύχουν κάποιον απο τους «στρωμένους» βώλους. Οποιο βώλο πετύχαινε το παιδί, τον κέρδιζε.
Τα κεραμιδάκια
Το παιχνίδι αυτό απαιτεί τουλάχιστον οχτώ παιδιά χωρισμένα σε δυο ομάδες. Από υλικά θα χρειαστούν εφτά κομμάτια από κεραμίδια στο μέγεθος μιας παλάμης ενός ενήλικα άντρα και μια μπάλα. Τοποθετούμε τα κεραμιδάκια το ένα πάνω στο άλλο. Ορίζουμε μια απόσταση από τα κεραμίδια, πχ 10 βήματα και χαράζουμε μια γραμμή στο έδαφος. Από το σημείο αυτό αρχίζει το παιχνίδι. Κάνουμε ποδαράκια για να δούμε ποιος θα ξεκινήσει πρώτος. Η ομάδα που ξεκινάει προσπαθεί να ρίξει με την μπάλα τουλάχιστον τρία κεραμίδια. Αν το καταφέρει, ξεκινάει το παιχνίδι αλλιώς προσπαθεί η άλλη ομάδα. Όποια ομάδα τα ρίξει, προσπαθεί να τα «χτίσει» και πάλι, βάζοντας το ένα πάνω στο άλλο, ενώ η άλλη ομάδα ομάδα προσπαθεί να τους κάψει με την μπάλα αποτρέποντας το χτίσιμό τους. Στόχος του παιχνιδιού για την μια ομάδα είναι το ξαναχτίσιμο των κεραμιδιών ακόμα κι αν έχει μείνει μόνο ένας παίχτης. Αν το καταφέρει φωνάζει δυνατά το όνομα του παιχνιδιού, για παράδειγμα «ΚΙΚΙΡΙΚΙΑ». Στόχος της άλλης ομάδας είναι να καταφέρει να κάψει έναν-έναν τους αντιπάλους της με γρήγορες πάσες μεταξύ τους και χωρίς να απομακρύνονται από τα κεραμίδια.
