Το Χρονολόγιο της Ελληνικής Επανάστασης 1829 – 1832

1829

16.1.1829

Ο Ελληνικός Στολίσκος του Αμβρακικού, υπό τον Ανδρέα Τενεκέ, κυριεύει δύο τουρκικές κανονιοφόρους στο λιμάνι της Πρέβεζας και αιχμαλωτίζει 24 Τούρκους μαζί με τον διοικητή τους Χασάν Πασά, που εγκατέλειψαν στο πεδίο μάχης νεκρούς και πολλούς τραυματίες.

29.1.1829

Σώμα 3.500 Τούρκων, υπό τον Μαχμούτ Πασά, επιτίθεται εναντίον της ΣΤ’ Χιλιαρχίας, υπό τον Μαυροβουνιώτη, στο Μαρτίνο Λοκρίδας. Τρεις σφοδρές επιθέσεις των Τούρκων αποκρούσθηκαν με επιτυχία.

5.3.1829

Οι Τούρκοι της Βόνιτσας, μετά από πολύμηνο και στενό αποκλεισμό του φρουρίου της πόλης από ελληνικές δυνάμεις υπό τον Άγγλο φιλέλληνα Ριχάρδο Τζωρτζ, παραδίδονται και καταφεύγουν στην Πρέβεζα.

10.3.1829

Υπογράφεται νέο πρωτόκολλο στο Λονδίνο όπου οι «τρεις προστάτιδες Δυνάμεις συμφωνούν στα εξής: Καθορίζεται ως βόρειο σύνορο του ελληνικού κράτους η γραμμή Αμβρακικού – Παγασητικού. Παραχωρούνται στην Ελλάδα η Εύβοια, οι Κυκλάδες και όσα νησιά βρίσκονται κοντά στις ακτές της Πελοποννήσου. Το ελληνικό κράτος αναγνωρίζεται ως αυτόνομο υπό την επικυριαρχία του Σουλτάνου. Καθορίζεται ως ετήσιος φόρος υποτελείας στον Σουλτάνο το ποσόν των 1,5 εκατομμυρίων γροσσιών.

13.3.1829

Ο Οθωμανός Διοικητής του Φρουρίου Αντιρρίου, Αβδή Αγάς ή Άβταγας, παραδίδει το φρούριο στους Κίτσο Τζαβέλα, Χατζηχρήστο και Μιαούλη, οι οποίοι από την προηγουμένη το πολιορκούσαν από την ξηρά και τη θάλασσα, απελευθερώνοντας έτσι τη Ναύπακτο από τον Ιμπραήμ.

18.4.1829

Μετά από στενή πολιορκία από ξηρά και θάλασσα, παραδίδεται από την τουρκική φρουρά στις ελληνικές δυνάμεις η Ναύπακτος και υψώνεται στο φρούριό της, (Ιτς – Καλέ), η ελληνική σημαία.

3.5.1829

Δύναμη 4.000 Ελλήνων υπό τον Αυγουστίνο Καποδίστρια πολιορκούν το Μεσολόγγι και το Αιτωλικό και αναγκάζουν σε παράδοση τους εκεί Τούρκους.

21.5.1829

Ο Δημήτριος Υψηλάντης, επικεφαλής σώματος 3.000 ανδρών, επιτίθεται και απελευθερώνει τη Θήβα.

2.6.1829

Τμήματα, υπό τους Κριεζώτη, Δυοβουνιώτη, Ράγκο και Λάζο επικρατούν 2.500 Τουρκαλβανών, υπό τον Ομέρ πασά της Εύβοιας, στη θέση Ανηφορίτη Θηβών, και τους αναγκάζουν σε άτακτη υποχώρηση.

10.6.1829

Το ιππικό του Οπλαρχηγού Χατζηχρήστου επιτίθεται αιφνιδιαστικά, μπροστά στην είσοδο της Θήβας, εναντίον 300 Τούρκων ιππέων. Η μάχη έληξε με ήττα των Τούρκων, οι οποίοι έχασαν 130 άνδρες.

6.7.1829

Ο Βάσος Μαυροβουνιώτης αποκρούει με επιτυχία στον Άγιο Ιωάννη της Χασιάς ενέργεια τουρκικής δύναμης 2.000 ανδρών που προερχόταν από την Αθήνα και επεδίωκε να καταλάβει την οχυρή θέση του. Στη σύγκρουση που έγινε οι Τούρκοι έχασαν πάνω από 250 άνδρες και εγκατέλειψαν στο πεδίο της μάχης πολλούς τραυματίες.

2.9.1829

Υπογράφεται η Συνθήκη της Αδριανουπόλεως μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας, με την οποία υποχρεώνεται η Οθωμανική αυτοκρατορία να δεχθεί την εφορμογή των πρωτοκόλλων του Ιουλίου 1827 και του Μαρτίου 1829.

12.9.1829

Μάχη και συντριπτική ήττα των Τούρκων στο στενό Πέτρας (μεταξύ Θηβών και Λιβαδειάς). Αυτή ήταν και η τελευταία μάχη κατά την Επανάσταση του 1821.

13.9.1829

Υπογραφή συνθήκης μεταξύ Δ. Υψηλάντη και των Τούρκων, μετά τη μάχη του στενού Πέτρας Βοιωτίας. Με τη συνθήκη ολόκληρη η Στερεά Ελλάδα, εκτός των Αθηνών και της Εύβοιας, καθίσταται ελεύθερη.

1830

22.1.1830 (π.η.)

3.2.1830 (ν.η.)

Υπογράφεται το Πρωτόκολλο του Λονδίνου από τις Μεγάλες Δυνάμεις, σύμφωνα με το οποίο η Ελλάς στο άρθρο 1, αναγνωρίζεται ανεξάρτητο βασίλειο. Ο θρόνος του νέου βασιλείου ανατίθεται σε κληρονομικό βασιλέα, που δεν θα ανήκει σε καμία δυναστεία των Μεγάλων Δυνάμεων. Τα βόρεια σύνορα του κράτους ορίζονται στη γραμμή Σπερχειού – Αχελώου.

1831

27.9.1831

Δολοφονείται στο Ναύπλιο ο πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδας Ιωάννης Καποδίστριας. Το γεγονός αυτό υπήρξε τραγικό, συγκλόνισε τον ελληνικό λαό και καθυστέρησε για μεγάλο χρονικό διάστημα την προσπάθεια για την οργάνωση του νεοσυσταθέντος κράτους.

1832

18.8.1832 (π.η.)

30.8.1832 (ν. η.)

Υπογράφεται στο Λονδίνο πρωτόκολλο με το οποίο ρυθμίζονται ευνοϊκότερα για τα ελληνικά συμφέροντα τα βόρεια σύνορα του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους στη γραμμή Αμβρακικού – Παγασητικού και εκλέγεται από τις Δυνάμεις ως Βασιλιάς του νέου Βασιλείου ο πρίγκηπας Όθων της Βαυαρίας, μετά την άρνηση του πρίγκηπα Λεοπόλδου (μετέπειτα βασιλέα του Βελγίου). Ο Λεοπόλδος είχε αρνηθεί τον ελληνικό θρόνο θεωρώντας υποτιμητικό τον περιορισμό των συνόρων του κράτους στη γραμμή Σπερχειού – Αχελώου.