Κοινοποιείστε το άρθρο
Το παιδί μου είναι δύσκολο στο φαγητό, γιατί;;;
Το παιδί μου έχει πρόβλημα με το φαγητό!!!Δεν τρώει πάρα ελάχιστα είδη τροφών όπως μπισκότα, πατάτες( σε διάφορες μορφές), ψωμί, τυρί , παριζάκι , nugdets μόνο συγκεκριμένη μάρκα αλλιώς αν καταλάβει ότι δεν είναι το φτύνει.
Τι παραξενιά και αυτή να τρώει μόνο συγκεκριμένες μάρκες και κρέας ούτε να το βλέπει! Δεν συζητώ για φρούτα και λαχανικά στο «πυρ το εξώτερο». Μα καλά είναι δυνατόν να μην θέλει να δοκιμάσει νέες τροφές; Με αγχώνει πολύ που δεν μπορούμε ως οικογένεια να πάμε σε οποιοδήποτε εστιατόριο γιατί το παιδί μου αντιδρά και αγχώνεται και στο τέλος καταλήγει να τρώει μόνο πατάτες τηγανίτες η ψωμί. Την άλλη φορά πήγαμε σε ένα παιδικό πάρτι και τον πίεσα να φάει ένα κεφτεδάκι και έγινε πανικός και τελικά φύγαμε.
Όλα τα παραπάνω είναι σκέψεις μητέρων που τα παιδιά τους περιορίζουν και αποφεύγουν ολόκληρες κατηγορίες τροφών, έχοντας μεγαλύτερη προτίμηση βεβαίως στο άμυλο και στα γλυκά. Πολύ συχνά τα παιδιά με αυτές τις διατροφικές συμπεριφορές , μπορεί να εκδηλώσουν περισσότερο άγχος, μειωμένη αυτοσυγκέντρωση και προσοχή , καθώς και μεγαλύτερη υπερκινητικότητα και δυσκολίες στην κοινωνικοποίηση τους. Επίσης η μη αύξηση του βάρους είναι ένδειξη μη φυσιολογικής ανάπτυξης καθώς στα παιδιά το βάρους πρέπει να αυξάνεται κατά τουλάχιστον 2 κιλά το χρόνο .
Τους τελευταίους μήνες όλο και περισσότεροι γονείς αναζητούν βοήθεια στο κέντρο μας για να αντιμετωπίσουν επαρκώς αυτή την ιδιαιτερότητα του παιδιού τους.
Αλήθεια όμως πρόκειται για μια ιδιαιτερότητα η για μια νόσος υποτιμημένη από τους ειδικούς; Πολλοί γονείς ομολογούν ότι έχουν δοκιμάσει τα πάντα αλλά τίποτα δεν αλλάζει! Το παιδί τους δεν πεινάει και μπορεί να μείνει νηστικό όλη την μέρα αν δεν του δοθεί τροφή, οπότε αναγκαστικά τους δίνουν από αυτά που συνήθως καταναλώνουν χωρίς άγχος, χωρίς εμετό, χωρίς φόβο να μην πνίγουν.
Αυτές οι ασφαλείς τροφές είναι συνήθως συγκεκριμένου χρώματος η απόχρωσης (λευκά η χρυσαφί), σκληρά κριτσανιστά και όχι μερικώς μαλακά η ρευστά, σε άλλες περιπτώσεις πρέπει να είναι λεία. Δηλ. οι επιλογές βασίζονται στα αισθητικά χαρακτηριστικά της τροφής. Η γεύση είναι οξυμένη προς την αντίθετη κατεύθυνση, με κυρίαρχο το αίσθημα της απέχθειας σε ότι νέο εισάγεται η προτείνεται από τους γονείς. Και η ιστορία συνεχίζεται, ευελπιστώντας κάποια στιγμή να μεγαλώσουν και να εξαφανιστεί δια μαγείας αυτή η παραξενιά. Και τελικά φτάνουν στην εφηβεία και αδυνατούν να φανεί μαζί με τους φίλους τους, να ακολουθήσουν στη τριήμερη του σχολείου, να βγουν έξω για φαγητό χωρίς άγχος και φόβο.
Συνήθως τα παιδιά αυτά ανεξαρτήτως φύλου εμφανίζουν κάποια η και όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά σε διαφορετικές εκδοχές από την νηπιακή ηλικία και συνεχίζουν μέχρι την ενήλικη ζωή αντιμετωπίζοντας στην πορεία της ζωής τους σοβαρά σωματικά και ψυχολογικά προβλήματα. Κάποια παιδιά από τον σοβαρό υποσιτισμό και το χαμηλό βάρος χρήζουν εσωτερικής νοσηλείας και στις περιπτώσεις εφήβων λαμβάνουν καταχρηστικά την διάγνωση της ανορεξίας λόγω του χαμηλού βάρους και του φόβου γύρω από την τροφή. Οπότε λαμβάνουν και την λάθος θεραπεία.
Αυτή η διαταραχή έχει όνομα , ορισμό και αντιμετώπιση. Ονομάζεται Avoidance Reduction Food Intake Disorder, στα ελληνικά Αποφευκτική Περιοριστική Διαταραχή Λήψη Τροφής πρόκειται για μια μορφή διατροφικής διαταραχής που προσβάλλει την κανονικότητα και την ομαλότητα της διαδικασίας του ταΐσματος και της θρέψης παιδιών και εφήβων.
Είναι μια ασθένεια με γονιδιακή και εγκεφαλική βάση καθώς κάποιο μέλος της οικογένειας είχε παρόμοιο πρόβλημα και εγκεφαλικό γιατί σημεία του εγκεφάλου πλήττονται από την υποθρεψία με αποτέλεσμα ο εγκέφαλος να μην αναγνωρίζει το μήνυμα της πείνας, του κορεσμού και να βιώνει πανικό, απέχθεια και μόνο στη θέα μια νέας τροφής, με αποτέλεσμα ο εγκέφαλος να λέει μην το φας , θα πνίγεις, είναι αηδία.
Αυτή η συνθήκη αντιστρέφεται με την νέα μέθοδο έκθεσης στην τροφή με παρουσία της οικογένειας βασισμένο στο μοντέλο της νευροβιολογικής προσέγγισης. Τα αποτελέσματα είναι εξαιρετικά και όλο και περισσότερα παιδιά αποκτούν μια υγιή σχέση με την τροφή, ανοίγοντας την γκάμα στις περισσότερες κατηγορίες τροφών , έχοντας ταυτόχρονα και μια υγιή ανάπτυξη.
Γράφει Δρ. Μαρία Τσιάκα
Διευθύντρια Ελληνικού Κέντρου Διατροφικών Διαταραχών