Κοινοποιείστε το άρθρο
Η ζωή έχει φως και σκοτάδι. Επίλεξε τι θέλεις να βλέπεις.
Σκοτείνιασες; Ψάξε το φως! Πληγώθηκες; Αγκάλιασε! Προδόθηκες; Αγάπησε!
Σε μια φάση ενδοσκόπησης και έντονης αυτοκριτικής μου ήρθε στο μυαλό, φίλε μου, η έννοια του αυτεξούσιου. Δεν ξέρω αν το γνωρίζεις αλλά αποτελεί ανθρώπινη ιδιότητα, δοθείσα εκ του Δημιουργού.
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ τι σημαίνει αυτό το δώρο που σου δόθηκε; Αν ανοίξουμε ένα λεξικό θα δούμε πως αυτεξούσιος είναι αυτός που εξουσιάζει τον εαυτό του, αυτός που δεν υπόκειται στην εξουσία άλλου, ο ελεύθερος.
Έτσι ορίζεται η έννοια, η οποία βεβαίως επιδέχεται διεξοδικής ανάλυσης, που δεν είναι όμως του παρόντος. Εδώ θα περιοριστούμε σε μια πιο επιφανειακή προσέγγισή της. Τι σημαίνει λοιπόν το αυτεξούσιο στην πράξη• το να επιλέγεις τι θέλεις και τι όχι, το πως θα συμπεριφερθείς στις διαπροσωπικές σου σχέσεις, την οπτική που θα τηρήσεις απέναντι στα γεγονότα, την πορεία σου στη ζωή, την προσωπικότητα που θέλεις να δομήσεις, τον άνθρωπο που θέλεις να γίνεις. Γίνεται λοιπόν σαφές ότι η ζωή μας, φίλε μου, είναι το αποτέλεσμα των επιλογών μας. Η ευθύνη βαραίνει εμάς. Δεν χωράει λοιπόν γκρίνια, μεμψιμοιρία, μετάθεση ευθυνών.
Μα…θα μου πεις, ξέρεις τι μου έτυχε εμένα στη ζωή μου; Επιλογή μου ήταν οι ατυχίες, οι δυσκολίες, οι αρρώστιες; Δικαιολογημένη η αντίδραση σου. Όχι δεν ήταν επιλογή σου αυτά • ήταν τα μαθήματα σου.
Η ζωή για όλους μας είναι ένα άγνωστο πεδίο που δεν ξέρουμε τι θα μας φέρει, και όποιος προσπαθεί να την προβλέψει, να την ελέγξει, απλώς την χάνει. Η ευθύνη μας, φίλε μου, έχει να κάνει με την στάση που θα επιλέξουμε να κρατήσουμε απεναντι στα δώρα της ζωής. Και βλέπεις χαρακτηρίζω ως δώρα τα συμβάντα της. Για να σου δώσω να καταλάβεις τι Θέλω να πω, θα σου παραθέσω ένα παράδειγμα.
Ο πόνος είναι κοινός για όλους τους ανθρώπους. Άλλοι όμως επιλέγουν να τον κάνουν αφορμή για ενδοσκόπηση, εξέλιξη, δημιουργία, κοινωνική προσφορά, αγάπη και άλλοι επιλέγουν το δρόμο του σκοταδιού, του θυμού, του μίσους, της καταστροφής.
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ, φίλε μου, τι φταίει και μερικοί άνθρωποι ευχαριστιούνται με το να καταστρέφουν, να εκμεταλλεύονται, να εξαπατούν, να προκαλούν πόνο; Δεν μπόρεσαν να διαχειριστούν με θετικό τρόπο τα κενά, τον θυμό, τον δικό του πόνο και τον μετέτρεψαν σε δύναμη καταστροφής. Επιλογή και αυτή! Μάλλον θα αναρωτιέσαι που θέλω να καταλήξω.
