Κριτική κινηματογράφου: Είδαμε την ταινία «Ο Άνθρωπος του Θεού» (Man of God) – «Ο Θεός μπορεί να φυλάει μια έκπληξη για σένα»

Επιτέλους, παρακολούθησα την ταινία  «Ο Άνθρωπος του Θεού» (Man of God), για τη ζωή του μεγάλου Αγίου του αιώνα μας, Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως.

Λίγο καθυστερημένα ίσως, αλλά αυτή η καθυστέρηση μου έδωσε πολλή χαρά, αφού οφείλεται στο γεγονός ότι, στα περισσότερα σινεμά συνέρρεε πλήθος κόσμου για να παρακολουθήσει την ταινία…ως εκ τούτου δύσκολο να βρεις εισιτήριο.

Μια ταινία εξαιρετική, ατμοσφαιρική, όπου με πρωταγωνιστή τον Άρη Σερβετάλη στον ρόλο του Αγίου προσπαθεί μέσα σε 109 λεπτά να μας περιγράψει με τον καλύτερο κινηματογραφικό τρόπο τον βίο του Αγίου Νεκταρίου!

Η σκηνοθέτις Γέλενα Πόποβιτς και ο πρωταγωνιστής  Άρης Σερβετάλης, με έναν τρόπο μοναδικό και ιδιαίτερο σε βάζουν στη διαδικασία να πιστέψεις, καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας ότι και οι δυο  έχουν βιώσει, ξεχωριστά ο καθένας τους, τη ζωή του Αγίου

Ο πρωταγωνιστής  Άρης Σερβετάλης  ως Άγιος Νεκτάριος, καθόλου επιτηδευμένος, εκπέμπει ταπείνωση, μετριοφροσύνη, καρτερία και με ένα βλέμμα καθηλωτικό, γεμάτο αγάπη και συμπόνια, αποτυπώνει με τον δέοντα σεβασμό τη ζωή και το έργο του Αγίου και μεταφέρει στον θεατή τα μηνύματα της διδασκαλίας του χωρίς ίχνος προσηλυτισμού, αλλά ως ενός ανθρώπου με βαθιά πίστη και αφοσίωση στον Θεό.

Συγκινητικός σε αρκετές σκηνές και μαζί με όλους τους ηθοποιούς, μεταφέρουν το κλίμα εκείνης της εποχής και καταφέρνουν να δώσουν στον κάθε θεατή τη θέση του μέσα στην ταινία και να γίνει μέρος της ιστορίας.

Βεβαίως στα 109 λεπτά που διαρκεί η ταινία, δεν βλέπουμε σε λεπτομέρεια τον βίο του Αγίου Νεκταρίου, αλλά τα πιο σημαντικά γεγονότα που καθόρισαν τη ζωή και τις αποφάσεις του, αλλά κυρίως του έδειξαν τον δρόμο της αγιοσύνης. Ακόμα και όταν πολεμήθηκε μέσα από τους κόλπους της εκκλησίας και ο πνευματικός του δάσκαλος Πατριάρχης Σωφρόνιος αρνιόταν να του γράψει έστω και μια λέξη στα γράμματα που του έστελνε, ο Άγιος Νεκτάριος δεν βαρυγκώμησε, δεν έχασε την πίστη του στον Θεό και κυρίως δεν έχασε την πίστη του στους ανθρώπους. Και αργότερα, όταν με αισχρά ψεύδη τον κατηγόρησαν και τον συκοφάντησαν, αυτή τη φορά οι συνάνθρωποί του, εκείνος με την ίδια πίστη και με μεγαλείο ψυχής συγχωρούσε και προσευχόταν για όλους.

Ο Άγιος Νεκτάριος διέθετε την Θεία Χάρη, η απόφαση του να μην επιδιώξει να γίνει Πατριάρχης φανερώνει την ταπεινότητα και τη βαθιά πίστη του στο θέλημα του Θεού. Αποδεικνύει ότι δεν τον ενδιέφερε να κατέχει κάποια σημαντική θέση και να φοράει χρυσοκέντητα άμφια για να διδάξει τον λόγο του Θεού και να κερδίσει το ποίμνιό του, γιατί γνώριζε ότι ο λόγος του Θεού βρίσκει ευήκοα ώτα σε ανθρώπους με ανοιχτές ψυχές. Διέθετε αγάπη, αρετή, τη δύναμη της συγχώρεσης και αφιέρωνε σε όλα τον εαυτό του, για να δείξει ότι χωρίς τη δική μας προσπάθεια, τη δική μας προσευχή ο Θεός δεν επιβάλλει το θέλημά του.

Συγκλονιστική η σκηνή όπου ο Άγιος Νεκτάριος βρίσκεται στην Αίγινα και κουβαλάει στον ώμο ένα κοφίνι γεμάτο μεγάλες πέτρες για να χτίσει το μοναστήρι. Περπατάει σε ένα χωράφι, με το κορμί ίσιο, άκαμπτο και στητό σαν να κρατάει ένα άδειο καλάθι, ενώ την ίδια στιγμή δίπλα του, δυο άλλοι άνδρες κουβαλούν με δυσκολία ένα μικρότερο καλάθι γεμάτο πέτρες.

Στιγμές που αγγίζουν τον θεατή, προκαλούν ρίγη συγκίνησης και ευλάβειας όχι μόνο σε αυτούς που αγαπούν, γνωρίζουν και τιμούν τον Άγιο Νεκτάριο, αλλά και σε εκείνους που δεν τον γνωρίζουν ή απλώς έχουν ακουστά τον Άγιο, χωρίς όμως να έχουν διαβάσει ή ακούσει ποτέ την ιστορία του. Ακόμα εκείνοι που αποφασίζουν να παρακολουθήσουν την ταινία με κάποια δυσπιστία ή προκατειλημμένα ότι θα δουν απλώς μια βιογραφική ταινία ενός Αγίου, δεν μπορούν να μείνουν ασυγκίνητοι μπροστά στο μεγαλείο τη ψυχής του.

Βεβαίως όλα τα παραπάνω επιτυγχάνονται με την άρτια σκηνοθετική ματιά της  Γέλενα Πόποβιτς που αποτυπώνει τα πάντα με ένα μέτρο, χωρίς υπερβολές, χωρίς να θέλει να πείσει για κάτι τον θεατή. Στο ίδιο πλαίσιο και οι ηθοποιοί που εναρμονίζονται με την εποχή, με τον ρόλο τους και όλοι μαζί δένουν την ιστορία.

Εξαιρετικές οι ερμηνείες από όλους τους! Δεν θα ξεχωρίσω κανένα, ούτε τον τελευταίο κομπάρσο. Όλοι σε αυτήν  την ταινία  βάλανε ξεχωριστά  καθένας  το δικό του λιθαράκι, στο κάθε καρέ της ταινίας!

Μια ταινία  θαυμάσια που όποιος την παρακολουθήσει  θα τον  αγγίξει. Μια ταινία, που  κατά την προσωπική μου  γνώμη  αξίζει να δουν όλοι ανεξαιρέτως, χωρίς το κριτήριο της πίστης,  για να γνωρίσουν έστω και από αυτό το λίγο τον Άγιο Νεκτάριο, τη ζωή, το έργο του, να διαπιστώσουν ότι και εκείνος απλώς αγωνιζόταν όπως όλοι οι άνθρωποι για τον δικό του σκοπό και μόνος του ο καθένας να αποφασίσει τι πρεσβεύει ο Άγιος για τον ίδιο, αλλά και την εκκλησία.

Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές της ταινίας!

Υ.Γ. Θα μου επιτρέψετε να κάνω μια μικρή αναφορά στον Μίκι Ρούρκ, ο οποίος, παρόλο που  εμφανίζεται για λίγα λεπτά στο τέλος της ταινίας, έχει μια ισχυρή παρουσία, δυνατή ερμηνεία και διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στο μήνυμα της ταινίας: η αγάπη και η πίστη κάνουν θαύματα! Άλλωστε, όπως του λέει και ο Άγιος Νεκτάριος «ο Θεός μπορεί να φυλάει μια έκπληξη για σένα»… για τον καθένα μας!

Ο Άγιος Νεκτάριος βοήθεια μας!

Να έχουμε την ευχή του!

Κ.Τ.