Κοινοποιείστε το άρθρο
Τιτανικός ένα «απρόσμενο» ναυάγιο. 109 χρόνια από τη βύθισή του
109 χρόνια πριν, σαν σήμερα στις 15 Απριλίου 1912, το «αβύθιστο» πλοίο χάνεται και παίρνει μαζί του 1.514 ανθρώπους που ταξίδευαν στο όνειρο…
Ο Τιτανικός υπήρξε το μεγαλύτερο πλοίο της εποχής του. Ένα βρετανικό υπερωκεάνιο, το οποίο από πολλούς θεωρήθηκε θαύμα της ναυπηγικής. Στη διάρκεια του 1909, αρχίζει η κατασκευή του υπό την ηγεσία της ναυτιλιακής εταιρείας White Star Line στο ναυπηγείο της Χάρλαντ και Γουλφ. Τα κατασκευαστικά του σχέδια ήταν ιδιαίτερα απαιτητικά και δύσκολα, με πρωτόγνωρες τεχνογνωσίες για την εποχή εκείνη. Ένας ολόκληρος στρατός από επιδέξιους εργάτες, δούλεψε με μόχθο για περίπου τρία χρόνια, ώστε να ολοκληρωθεί το μεγαλεπήβολο σχέδιο του Τιτανικού. Το πλοίο καθελκύστηκε για πρώτη φορά στις 31 Μαΐου του 1911, είχε μήκος 269 μέτρων και ύψος 53,3 μέτρα. Υπήρξε το πρώτο πλοίο που στο εσωτερικό του είχε πληθώρα καινοτομιών και ανέσεων, όπως πισίνα, γυμναστήριο, ανελκυστήρες ακόμη και σπα. Η πολυτέλεια την οποία αντικατόπτριζε, δημιουργούσε την εντύπωση ότι επρόκειτο για ένα αβύθιστο «τιτάνα».
Στις 2 Απριλίου του 1912, έπειτα από δύο επιτυχημένες δοκιμαστικές πλόες, ο Τιτανικός θα ξεκινούσε το μοιραίο, πρώτο και τελευταίο του ταξίδι με προορισμό από το Σαουθάμπτον της Μεγάλης Βρετανίας προς Νέα Υόρκη. Καπετάνιος του υπήρξε ο 62χρονος Έντουαρντ Σμιθ και το πλήρωμά του αποτελούνταν από 885 μέλη, άνδρες και γυναίκες, ενώ θα εξυπηρετούσε 1.339 επιβάτες. Είχαν προβλεφθεί δυο ενδιάμεσες σταθμεύσεις μέχρι να φτάσει στον τελικό του προορισμό, δηλαδή το λιμάνι της Νέας Υόρκης. Η άφιξή του ήταν προγραμματισμένη για τις 17 Απριλίου.
Πριν επιβιβαστούν οι επιβάτες του Τιτανικού, το πλοίο εφοδιάστηκε με όλες τις απαραίτητες προμήθειες για το μεγάλο ταξίδι του. Χρειαζόταν συγκλονιστική ποσότητα φαγητού και ποτού για τους επιβάτες και το πλήρωμα. Περίπου 34.019 κιλά κρέατος 40.000 αυγά και 4.350 κιλά ζάχαρης φορτώθηκαν στο πλοίο. Ωστόσο, ο Τιτανικός μετέφερε και ένα περίεργο φορτίο. Στους αποθηκευτικούς του χώρους, υπήρχαν μεταξύ άλλων ένα αυτοκίνητο, πέντε πιάνα, ένας πίνακας του Μπλοντέλ, τρία καφάσια με αρχαία αντικείμενα για ένα μουσείο και περίπου 56.700 κομμάτια σερβίτσιου.
Η αναχώρηση του Τιτανικού ξεκινά, οι πρώτες τρεις ημέρες περνούν δίχως απρόοπτα με τους επιβάτες να απολαμβάνουν το ταξίδι. Βέβαια, όλη η πολυτέλεια και η χλιδή βρισκόταν στην πρώτη θέση, εστιατόριο, μεγάλες καμπίνες, μουσική ήταν μερικά από τα προνόμια των επιβατών της κατηγορίας αυτής, την ίδια στιγμή όπου οι επιβάτες των άλλων θέσεων δεν τύγχαναν της ίδιας διαχείρισης, αφού πλήρωναν το ταξίδι τους λιγότερο.
Τη νύχτα της 14ης Απριλίου, περίπου 10 ώρες από τότε που ακούστηκε από το ράδιο του Τιτανικού η πρώτη προειδοποίηση για παγόβουνο, οι παρατηρητές το είδαν από τη θέση τους. Οι αξιωματικοί άλλαξαν αμέσως πορεία αλλά δεν κατάφεραν να αποφύγουν την πρόσκρουση. Η σχεδίασή του ήταν τέτοια ώστε το πλοίο να έμενε στην επιφάνεια ακόμα και αν είχαν πλημμυρίσει τα τέσσερα μπροστινά διαμερίσματα, αλλά όχι με περισσότερα. Όταν το πλοίο χτύπησε στο παγόβουνο πλημμύρισαν πέντε στεγανά και το πλήρωμα σύντομα συνειδητοποίησε ότι το πλοίο θα βυθιζόταν.
Το μοιραίο λάθος, που στοίχισε τη ζωή σε παραπάνω από 1.500 ανθρώπους, ήταν το γεγονός ότι δεν υπήρχε πληρότητα σωστικών λέμβων. Ο Τιτανικός διέθετε μόνο 20 από αυτές, επιπλέον όταν άρχισε η εκκένωση του πλοίου -όπου σύμφωνα με τα ήθη της εποχής προτεραιότητα δινόταν στις γυναίκες και στα παιδιά- πολλές από αυτές δεν πληρώθηκαν με όλη τους τη δυνατότητα.
Μέσα στις επόμενες περίπου τρεις ώρες το πλοίο είχε βυθιστεί με πάνω από χίλιους επιβάτες και μέλη του πληρώματος να μην το έχουν ακόμα εγκαταλείψει. Αυτοί από την άλλη που έπεσαν στη θάλασσα πέθαναν ύστερα από λίγα λεπτά από υποθερμία, εξαιτίας του παγόβουνου που έριχνε την θερμοκρασία του νερού, πιθανόν στους -2οC. Τα τελευταία λεπτά που ο Τιτανικός βυθιζόταν, το κύτος του έσπασε στα δύο, με τους επιβάτες να αντιμετωπίζουν πλέον το αναπόφευκτο.
Μάταια ο Τιτανικός εξέπεμπε σήματα κινδύνου, καθώς δεν υπήρχε άλλο πλοίο σε κοντινή απόσταση. Στις 4:10 π.μ. εμφανίστηκε το υπερωκεάνιο «Καρπάθια» της Cunard Line στο σημείο του δυστυχήματος και περισυνέλεξε τους πρώτους νεκρούς.
Στις 8:30 π.μ. το «Καρπάθια» καταφέρνει να διασώσει 711 επιβάτες από τις σωστικές λέμβους και κατευθύνεται προς το λιμάνι της Νέας Υόρκης.
Το σοκαριστικό γεγονός της βύθισης του Τιτανικού, ήταν καθοριστικό ώστε να θεσπιστούν ρυθμίσεις και κανόνες που θα αποκλείουν το ενδεχόμενο μιας παρόμοιας τραγωδίας. Πλέον όλα τα πλοία διαθέτουν επαρκή αριθμό ναυαγοσωστικών λέμβων για όλους τους επιβάτες. Επιπλέον, μετά την καταστροφή, συστάθηκε μια διεθνής υπηρεσία η οποία ελέγχει και ενημερώνει το πλήρωμα για παγόβουνα στις επικίνδυνες περιοχές.
Στη μνήμη του Τιτανικού στήθηκαν πολλά μνημεία ανά τον κόσμο. Το 1913 η ένωση μουσικών ανήγειρε στο Σαουθάμπτον μνημείο για τους ήρωες μουσικούς. Η ορχήστρα του Τιτανικού έπαιζε μέχρι το τέλος, με σκοπό να βοηθήσουν τους επιβάτες να παραμείνουν ψύχραιμοι. Ακόμη, οι γυναίκες της Αμερικής έφτιαξαν ένα μνημείο για τον Τιτανικό στην Ουάσιγκτον το 1931. Το άγαλμα απεικονίζει έναν άνδρα με απλωμένα χέρια, μνημονεύοντας με αυτόν τον τρόπο τους άνδρες που έδωσαν τη ζωή τους, ώστε να σωθούν εκατοντάδες γυναίκες και παιδιά. Η στάση του αγάλματος μάλιστα, έγινε ευρέως γνωστή όταν την επανέλαβε η Κέιτ Γουίνσλετ στην ταινία Τιτανικός.
Οι άγνωστοι Έλληνες επιβάτες και οι ιστορίες τους
Μπορεί οι περισσότεροι άνθρωποι να γνωρίζουν με κάθε λεπτομέρεια την ιστορία των φανταστικών επιβατών του Τιτανικού Τζάκ και Ρόουζ, όπως την φαντάστηκαν οι σεναριογράφοι και την «αποτύπωσε» ο Τζέιμς Κάμερον, λίγοι, όμως, γνωρίζουν ότι στο πιο διάσημο ναυάγιο του κόσμου υπήρχαν και Έλληνες επιβάτες.
Ο λόγος για τέσσερις άνδρες που κατάγονταν από το χωριό Άγιος Σώστης της Μεσσηνίας. Και οι τέσσερις πνίγηκαν στα παγωμένα νερά… Οι νεαροί άνδρες είχαν ξεκινήσει το ταξίδι τους προς τις ΗΠΑ, με την ελπίδα ότι θα καταφέρουν να χτίσουν μια καλύτερη ζωή για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Πίστευαν ότι το «αμερικανικό όνειρο» τους περιμένει…
Ο 30χρονος Παναγιώτης Λυμπερόπουλος ήταν ο μεγαλύτερος από τους Έλληνες επιβάτες του Τιτανικού και ο μόνος που είχε σχέση με τις ΗΠΑ. Σύμφωνα όλα όσα έχουν γίνει γνωστά, ο Παναγιώτης Λυμπερόπουλος ήταν ιδιοκτήτης ενός μικρού εργοστασίου στη Νέα Υόρκη και είχε επιστρέψει στην Ελλάδα για να δει από κοντά τη βάπτιση του γιου του. Παρά τα παρακάλια της συζύγου του, λίγες ημέρες μετά αποφάσισε να επιστρέψει και πάλι στη «Γη της επαγγελίας».
Μαζί του αποφάσισαν να ταξιδέψουν και οι δύο άλλοι συντοπίτες του, οι αδελφοί Χρονόπουλοι. Ο μεγαλύτερος αδελφός, ο 26χρονος Απόστολος Χρονόπουλος ήταν εργάτης. Ο νεαρός άντρας επιβιβάστηκε στον Τιτανικό από το Χερβούργο μαζί με τον 19χρονο αδελφό του Δημήτρη. Καθότι και τα δύο αδέλφια ήταν επιβάτες της τρίτης θέσης, οι σοροί τους δεν βρέθηκαν ποτέ. Αντίθετα, το άψυχο σώμα του Παναγιώτη Λυμπερόπουλου εντοπίστηκε από τους ναύτες του πλοίου «Mackay Bennett» και αναγνωρίστηκε.
Ο Παναγιώτης Λυμπερόπουλος ήταν ο μοναδικός που κατάφερε να επιβιβαστεί σε μια από τις σωστικές λέμβους, και αυτό επειδή μιλούσε αγγλικά και κατάφερε να φτάσει μέχρι το κατάστρωμα. Η σωστική αυτή λέμβος, όμως, εντοπίστηκε αργά και οι επιβάτες είχαν ήδη πεθάνει από ασιτία.
Ο τελευταίος Έλληνας επιβάτης του Τιτανικού ήταν ο 19χρονος Βασίλειος Καταβέλης. Ελπίδα του, ήταν να καταφέρει να φτάσει στο Μιλγουόκι των ΗΠΑ. Η σορός του εντοπίστηκε από τα σωστικά συνεργεία και πάνω της βρέθηκε ένα εισιτήριο τρένου από την Νέα Υόρκη προς το Μιλγουόκι, ένας μικρός καθρέπτης, δύο σημειωματάρια, μια χτένα και ένα κλειδί. Μάλιστα, τα προσωπικά του αντικείμενα παραδόθηκαν στα αδέλφια του Πέτρο, Παναγιώτη και Λαμπρινή στο λιμάνι του Πειραιά λίγο καιρό αργότερα.
Η τραγική ειρωνεία είναι, ότι τόσο ο Λυμπερόπουλος όσο και ο Καταβέλης άλλαξαν τα εισιτήριά τους για να μπορέσουν να ταξιδέψουν μαζί με τους δύο αδελφούς.
Στο ορεινό χωριό του Αγίου Σώστη στη Μεσσηνία, υπάρχει ένα μικρό μνημείο για τους τέσσερις άντρες-θύματα του Τιτανικού.
«Εις μνήμην των τεσσάρων Ελλήνων θυμάτων του Τιτανικού του έτους 1912 αναζητούντων καλυτέραν τύχην εις ΗΠΑ δι’ εαυτούς και οικογενείας των. Βασιλείου Γ. Καταβέλου – Παναγιώτου Κ. Λυμπερόπουλου – Αποστόλου Μ. Χρονόπουλου – Δημητρίου Μ. Χρονόπουλου» γράφει το μνημείο, που δημιουργήθηκε το 2001.
Τιτανικός: Ίσως το παγόβουνο να μην ήταν η μοναδική αιτία για το ναυάγιο
Νέα έρευνα που υποστηρίζει ότι το παγόβουνο μπορεί να μην ήταν τελικά ο λόγος, αλλά η αφορμή για να βυθιστεί ο Τιτανικός, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους περίπου 1.500 άνθρωποι, ήρθε στο φως της δημοσιότητας
Νέα έρευνα που υποστηρίζει ότι το παγόβουνο μπορεί να μην ήταν τελικά ο λόγος, αλλά η αφορμή για να βυθιστεί ο Τιτανικός, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους περίπου 1.500 άνθρωποι, ήρθε στο φως της δημοσιότητας.
Όπως αναφέρει η αμερικανίδα ερευνήτρια, Μίλα Ζίνκοβα, μια τεράστια ηλιακή έκλαμψη στο βόρειο ημισφαίριο μπορεί να ευθύνεται για το ναυάγιο.
Σύμφωνα με τη βρετανική Sun, στην έρευνά της η επιστήμονας παραθέτει στοιχεία ισχυρής ηλιακής έκλαμψης τη νύχτα της 15ης Απριλίου 1912 και υποστηρίζει ότι μια ογκώδης ηλιακή καταιγίδα είχε ως αποτέλεσμα να υπάρξει μια μικρή απόκλιση της πυξίδας του πλοίου από τον μαγνητικό βορρά και έτσι να αλλάξει η πορεία του και να πέσει πάνω στο παγόβουνο.
«Ένα αμελητέο σφάλμα στην πυξίδα, που μπορεί να προκλήθηκε από μια γεωμαγνητική καταιγίδα, μπορεί να έθεσε τον Τιτανικό σε πορεία σύγκρουσης, επηρεάζοντας τόσο την πλοήγησή του όσο και τις επικοινωνίες του» αναφέρει συγκεκριμένα στην έρευνά της η Ζίνκοβα.
«Ο Τιτανικός χτύπηκε το παγόβουνο στις 23:40 της 15ης Απριλίου 1912, με ελαφρύ άνεμο και σε μια σχετικά ήρεμη θάλασσα» επισημαίνει η ερευνήτρια, προσθέτοντας ότι ο τέταρτος αξιωματικός του πλοίου, Τζόζεφ Μπόξχολ, είχε μεταδώσει το στίγμα του πλοίου για το SOS. Το οποίο ήταν 13 ναυτικά μίλια (24 χλμ) μακριά από την πραγματική θέση του πλοίου.
Σύμφωνα πάντα με την ίδια η εν λόγω ηλιακή έκλαμψη θα μπορούσε εκτός από την πορεία του πλοίου να επηρεάσει και τις συντεταγμένες που μοιράστηκε το πλήρωμα κατά τη διάρκεια των σημάτων SOS.
Βίντεο με τη βύθιση του Τιτανικού σε πραγματικό χρόνο
Δικτυογραφία:
https://www.offlinepost.gr/
https://www.tanea.gr/https://www.ereportaz.gr/