Ομοιοπαθητική: μία δημοφιλής μέθοδος θεραπείας παγκοσμίως

Στη σύγχρονη ιατρική, η ομοιοπαθητική αντιμετωπίζει τον ασθενή σαν σύνολο και θεραπεύει το άτομο κι όχι μόνο την ασθένεια.

Η Ομοιοπαθητική βασίζεται στην αρχή ότι μια ουσία, που σε μεγάλες δόσεις προκαλεί τα συμπτώματα μιας ασθένειας, μπορεί να χορηγηθεί σε ελάχιστες δόσεις για να ανακουφίσει από τα ίδια συμπτώματα. Αυτό συχνά μεταφράζεται ως «τα όμοια θεραπεύουν όμοια».

Η Ομοιοπαθητική χορηγεί ελάχιστες δόσεις φαρμάκου για τη θεραπεία.

Η Ομοιοπαθητική θεραπεύει το άτομο, λαμβάνοντας υπόψη τα ψυχικά και φυσικά χαρακτηριστικά του

Το παρελθόν της ομοιοπαθητικής

Η λέξη «ομοιοπαθητική» σημαίνει «παθαίνω τα ίδια» και βασίζεται στην αρχή «τα όμοια θεραπεύουν όμοια». Με άλλα λόγια, μια ουσία που μπορεί να προκαλέσει μια σειρά από συμπτώματα σε ένα υγιές άτομο, μπορεί να δοθεί για να θεραπεύσει ένα άρρωστο άτομο που έχει τα ίδια συμπτώματα. Για να αποφευχθούν οι τοξικές παρενέργειες, τα ομοιοπαθητικά φάρμακα χρησιμοποιούνται στις μικρότερες δυνατές συγκεντρώσεις, που έχουν θεραπευτικό αποτέλεσμα. Συνέπεια αυτής της μεγάλης αραίωσης, είναι ότι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα θεωρούνται απαλλαγμένα από τις γνωστές παρενέργειες των φαρμάκων. Η χρήση της όλο και αυξάνεται, ιδιαίτερα σε ορισμένες περιοχές του κόσμου, όπως η βόρεια Ευρώπη, όπου το προσδόκιμο ζωής είναι ένα από τα υψηλότερα που συναντούμε παγκοσμίως.

Οι αντιδράσεις των ανθρώπων απέναντι σε μια νόσο ποικίλουν, κι έτσι διαφορετικά ομοιοπαθητικά φάρμακα χρειάζονται για άτομα με την ίδια παθολογική κατάσταση. Από την άλλη πλευρά το ίδιο ομοιοπαθητικό φάρμακο μπορεί να δοθεί για τη θεραπεία πολλών διαφορετικών ασθενειών. Η ομοιοπαθητική μπορεί να θεραπεύσει μια ποικιλία από ασθένειες .  Με την ανάπτυξη της ομοιοπαθητικής υπολογίζεται ότι σήμερα πάνω από 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι παγκοσμίως, σε τουλάχιστον 70 χώρες, χρησιμοποιούν την ομοιοπαθητική θεραπεία ως συμπληρωματική θεραπεία ή σε συνδυασμό με άλλες μορφές θεραπειών.

Πώς γεννήθηκε η ομοιοπαθητική;

Από τον 5ο αιώνα π.χ., ο Ιπποκράτης, πατέρας της Ιατρικής, γνώριζε την ομοιοπαθητική προσέγγιση σε μια ασθένεια και το ρόλο της φύσης ως θεραπεύτριας. Η ομοιοπαθητική όπως εφαρμόζεται σήμερα ιδρύθηκε στα τέλη του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα από το γιατρό Samuel Hahnemann. Μας έδωσε τις εξής τρεις αρχές:

1. Ένα συστατικό που προκαλεί συμπτώματα σε ένα υγιές άτομο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να θεραπεύσει αυτά τα συμπτώματα, όταν εμφανιστούν σε ένα άρρωστο άτομο.
2. Αραιώνοντας το ομοιοπαθητικό φάρμακο αυξάνονται οι θεραπευτικές του ικανότητες, ενώ αποφεύγονται οι ανεπιθύμητες ενέργειες.
3. Η Ομοιοπαθητική θεραπεύει ολόκληρο το άτομο και όχι μόνο την ασθένεια.

Τα τελευταία χρόνια η Προηγμένη Ομοιοπαθητική, που αποτελεί την εξέλιξη της λεγόμενης κοινής ομοιοπαθητικής, παρέχει ακόμη πιο εύκολη και ουσιαστική βοήθεια στην υγεία. Η Προηγμένη Ομοιοπαθητική εφαρμόζεται από τους ιατρούς όλων των ειδικοτήτων μέσω των ομοιοπαθητικών φαρμακευτικών σχημάτων (Blesstia Synthesis). Μπορεί να εφαρμοστεί παράλληλα με οποιοδήποτε θεραπευτικό μέσο. Οι γιατροί που εφαρμόζουν την Προηγμένη Ομοιοπαθητική δέχονται, σέβονται και εφαρμόζουν όλες τις φαρμακευτικές αγωγές, είτε χημικές είτε ομοιοπαθητικές, με βάση τις ενδείξεις τους, το φάσμα εφαρμογής τους και τις ανάγκες του πάσχοντος οργανισμού. Δεν υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ χημικής και ομοιοπαθητικής συνταγογραφίας. Η προηγμένη ομοιοπαθητική μπορεί να εφαρμοστεί από τους ιατρούς όλων των ειδικοτήτων ως μια άξια συνεπής και αποδοτική συμπληρωματική θεραπεία.

Ελληνική Γραμματεία Ομοιοπαθητικής